1-قرار نیست در کاری عالی باشید تا آن را شروع کنید..قرار است آن را شروع کنید تا در آن کار عالی شوید…
۲-اعتماد ساختنش سالها طول میکشد ، تخریبش چند ثانیه و ترمیمش تا ابد…
۳- ایستادگی کن تا روشن بمانی ؛شمع های افتاده خاموش می شوند…
۴- دوست بدار کسی را که دوستت دارد حتی اگر غلام درگاهت باشد؛دوست مدار کسی را که دوستت ندارد حتی اگر سلطان قلبت باشد…
۵- هیچ کدام از ما با “ای کاش”، به جایی نرسیدهایم…
۶- “زمان” وفاداریه آدما رو ثابت میکنه نه “زبان” …
۷- همیشه یادمون باشه که نگفته هارو میتونیم بگیم اما گفته هارو نمیتونیم پس بگیریم …
۸- خودبینی، دیدن خود نیست،خودبینی، ندیدن دیگران است…
۹- هیچ آرایشی شخصیت زشت را نمی پوشاند !
۱۰- آدمـها را به انــدازه لــیاقــت آنها دوست بدار و به انــدازه ظــرفــیت آنها ابراز بدار .
مقام نورانيّت؛ پايه ى مقام خلافت، و اساس نبوّت و رسالت و وصايت
انسان كه خليفة اللَّه و مظهر كاملترين تجلّيات حقّ است، میتواند در مرتبه اى قرار گيرد كه به حساب سعه ى ظرفيّت وجودى، به طور كامل، از آن منزلت نورانيّت بهره مند شود، به شرط آن كه هيچ حجابى ميان او و منزلت نورانيّت وى- از جهت قذرات طينت، و يا توجّه به عالم طبيعت- حاصل نشده باشد؛ وگرنه ميزان بهره مندی اش از آن مقام، به حساب غلظت و رقّت حجاب است.
انبيا و اوصيا- عليهم السّلام-، چون هرگز حجابى بين آنها و فطرتشان نبوده و نخواهد بود- البتّه با تفاوتى كه بين رسول اكرم- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- و ائمّه ى اطهار- عليهم السّلام- با ديگر انبيا و اوصيا- عليهم السّلام- است- لذا هميشه از منبع نور و مقام نورانيّت حقّ سبحانه بهره مند هستند، و از اين نظر می توانند به اذن خدا و با حفظ جنبه ى عبوديّت و بندگى و فقر، مانند حقّ سبحانه، علم و آگاهى داشته باشند كه اين، همان مقام خليفة اللّهى است؛ چنان كه در دعاى رجبيّه كه از ناحيه ى مقدّسه صادر شده، آمده است:
«لا فَرْقَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَها إِلّا أَنَّهُمْ عِبادُكَ وَ خَلْقُكَ.»
و هيچ فرقى ميان تو و آنان نيست جز آن كه آنان، بنده و آفريده ى تواند.
کتاب فروغ_شهادت، ص: 26
یکی دیگر از مسائلی که بسیار به آن سفارش شده ایم، شکر گذاری است که میتواند زبانی یا عملی باشد.حتما بار ها شنیده اید که:
شکر نعمت ،نعمتت افزون کند کفر ،نعمت از کفت بیرون کند
بیت فوق نحوه ی دیگری از ایجاد خلا را به ما می نمایاند.در واقع شکرگذاری و قدر شناسی در برابر موهبت ها و نعمت های الهی نشان میدهد که ما از یاد نبرده ایم که هر چه داریم از سوی خداوند عالم برای ما نازل شده واینگونه با غرور و خویشتن بینی خود مبارزه میکنیم و با رهایی از شر این پلیدی ها، فضایی در درون ما ایجاد شده و نعمت های بسیاری را به سوی ما سرازیر میسازد. در عوض کفر نعمت باعث سنگینی انسان است. با کفر گویی و ناسپاسی نعمت های موجود دچار رکود میشوند و هیچ فضای خالی برای جذب نعمتهای جدید باقی نمی ماند.در این صورت هر نعمتی که از سوی پروردگار عالم از سر لطف و کرم برسد، به دلیل فقدان فضای خالی دفع میشود.ثروت و روح این فرد به تدریج به مرداب تبدیل خواهد شد و اولین قربانی این مرداب خود شخص است.
در مقابل با عمل به این دستورات الهی همچو چشمه ای جوشان خواهیم بود که رودی روان و همیشه جاری از آن نشات میگیرد و ما را به سوی دریای بیکران و زیبای عشق خداوندی سوق خواهد داد و با محو شدن در این دریای عظیم ابدیتی خواهیم شد لایتناهی
آخرین نظرات