ریاکار چهار نشانه دارد:

1- هنگامی که تنهاست،

برای عبادتِ خدا و اَعمال خیر، تنبل و کِسل است.

 2- در میان مردم و جمع،

در عبادت و اَعمال خیر کوشاست.

 3- چون از او تعریف کنند،

بیشتر کار می‌کند.

4- هرگاه از عملِ او تعریف وتمجیدی نکنند،

کار خیر را رها سازد.

نصایح، ص۱۸۷

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود هر کس زبانش را حفظ کند، خداوند ناموس او را بپوشاند و هر کس خشم خود را فرو خورد، خداوند عذاب خود را از او باز دارد و هر کس از خدا پوزش بطلبد، خدای بزرگ عذر او را بپذیرد و از گناه او درگذرد.

 منبع: تنبیه الخواطر و نزهة النواظر معروف به مجموعه ورّام

شیخ بهایی در کشکول مرقوم داشته که بعضی حکما فرموده اند اگر بخواهی بدانی که مردم از چه راهی تحصیل مال نموده اند و از کدام رهگذر به دست آورده اند، به مصرفش نگاه کن.

اگر در مصرف خیر و ثواب صرف نموده اند، بدان که از حلال است و از راه طیب به دست آورده اند، در غیر این صورت از راه حرام به دست آورده اند.

 منبع: گنجینه اخلاق (جامِع الدرر فاطمی)، سید حسین فاطمی، جلد ۱