انسانهای صادق به صداقت حرف هیچ کس شک نمی کنند و حرف همه را باور دارند.

انسانهای دروغ گو تقریبا حرف هیچ کس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند.

انسانهای امید وار هموراه در حال امیدوار کردن دیگرانند.

انسانهای ناامید همیشه آیه یاس می خوانند.

انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند.

انسانهای شریف همه را شرافتمند می دانند.

انسانهای بزرگوار بیشتر کلامشان، تشکر از دیگران است.

انسانهای بلند نظر هر کاری برای هر کسی می کنند باز هم با شرمندگی می گویند: ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد.

انسانهای تنگ نظر هر کاری برای هر کس انجام دهند، چندین برابر می ببینندش.

انسانهای با محبت در نهایت مهربانی همه را با جانم، عمرم, عزیزم خطاب می کنند.

انسانهای متواضع تقریبا در مقابل خواسته همه دوستان می گویند: چشم سعی می کنم.

اما انسانهای پر توقع انتظار دارند همه در مقابل حرف هایشان بگویند چشم.

انسانهای حسود همیشه فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.

انسانهای دانا در جواب بیشتر سوالات می گویند: نمی دانم

انسانهای نادان تقریبا در مورد هر چیزی می گویند: من می دانم!!!

با دانستن خصلت هایمان آنها را از خود دور کنیم تا سلامت و زیبایی مان درونی باشد.