امام باقر علیه السلام میفرمایند: «هرگاه مردی در شب تاريک شتر و توشه و اهل و عيالش را در بيابانی گم کند و سپس در حين تلاش برای يافتن ايشان، يک مرتبه ايشان را بيابد، چقدر خوشحال میشود؟ پس خداوند متعال بيشتر از اين شخص نسبت به بنده اش که توبه ميکند و به سوی او باز میگردد، خوشحال میشود.» (١)

اگر بدانیم گناه کردن، بخصوص در این دوران سبب چه مشکلاتی می‌شود، همین الان توبه می‌کنیم.

بدان! گناه ظهور امام زمان را عقب می اندازد؛ پس فقط آماده کیفر گناهی که کرده ای نباش؛ چون تو با گناهت، تحول جهان و آسایش بشریت را حتی به مقدار کمی عقب انداخته ای.

توبه کلید نجات تو و تمام بشریت است.

امام علی علیه السلام میفرمایند: «توبه دلها را پاک می‌کند و آثار گناه را می‌شوید.» (٢)

١- اصول کافی، ج ۴، ص ١۶٧؛
٢- غررالحکم، ج ۱، ص ۳۵۷

صله رحم را با منت انجام دهند!
جفا به پدر و مادر ظاهر شود!
فحاشی به والدین را علنی کنند!
کوچکان بزرگان را تحقیر کنند!
برادر به برادر حسد ورزد!
تکبر در دلها به حرکت در آید؛ مانند نفوذ زهر در بدن!

آشنایان در وقت نیاز، از هم رو پنهان کنند!
اگر سخن‌چینی ببینند او را استقبال ‌کنند!
هنگام سخن گفتن کلامشان شیرین، اما دلهایشان تلخ باشد!
کلامشان پند دارد، اما اعمالشان دردی است که دوا ندارد!
امانت و درستی کم گردد!
همسایه، همسایه را از ترس زبانش اکرام کند!

مهدی منتظر، ص۱۵۶-۱۶۰

پدر و مادرها فضای دینی داشته باشن. فضای دینی یعنی چی؟ به بچه اخلاق و شادمانی نشون بدن. لُبّ بچگی، شادیه. شادیه چیه؟ ‏‏[اینه که] شادی آدم باتقوا رو هم ببینه.

بابایی که نماز شب می‌خونه.[بچه] نمازهاش رو داره می‌بینه تو خونه. اذان می‌بینه؛ ازش بشنوه ‏که: «دخترم» یک گل سر هم براش بگیره، دست به سرش هم بکشه… ‏«عزیزم» رو هم بشنوه از بابای با تقوا.

وقتی اینها رو نشنید؛ شما دستش رو میگیری کشون کشون میاریش حسینیه، کشون ‏کشون میبریش مسجد. بعد توی خونه با هم دعوا می‌کنید زن و شوهر.

این اصلاً بیزاره از آدم مذهبی. بعد میره مثلاً فلان ‏فامیلشون رو میبینه مذهبی نیستن، همین عزیزم رو از اونا میشنوه. بعد بچه میاد اینور [سمت غیرمذهبی‌ها].‏

 اگر پیش از تمام شدن ذکر سجده، پیشانی را سهواً از زمین بردارد، نمی تواند دوباره به زمین بگذارد و باید آن را یک سجده حساب کند ولی اگر سایر اعضا را سهواً از زمین بردارد، باید دوباره بر زمین بگذارد و ذکر را بگوید.

اگر هنگام سجده، پیشانی به محل سجده برخورد کند و بی اختیار از زمین بلند شود، باید دوباره پیشانی را بر زمین بگذارد و ذکر سجده را بگوید و روی هم یک سجده به حساب می آید.

 رساله نماز و روزه، مسأله 251و 252 آیت الله خامنه ای