راهکار اول :

اینکه پدر و مادر ابتدا خود عامل به خیر و خوبی باشند. 

در خانه‌ای که پدر و مادر به واجبات، محرمات و حلال و حرام توجه نمی‌کنند

 یا به نماز اول وقت اهمیت نمی‌دهند 

نباید انتظار داشته باشند که فرزندانشان دینی تربیت شوند.

  والدین باید صداقت، رفاقت، تدین و مهربانی و اهل عمل بودن به خیر و خوبی‌ها را از خود نشان دهند. بنابراین خوشا به حال پدر و مادری که دین را شوخی نگیرد و آن را در عمل به فرزندانش بیاموزد.

راهکار دوم

 این است که فرزندانتان را متذکر خدا قرار دهید 

و این به معنی تسبیح دادن به دست فرزند نیست،

 بلکه باید بستر خانواده بستر ذکر و یاد خدا باشد و یاد خدا به طوری در آن خانه قوی باشد که کسی جرأت گناه نداشته باشد.

راهکار سوم 

این است که فرزندانتان را امر به معروف و نهی از منکر کنید 

و بدانید با که می‌رود، کجا می‌رود و چه می‌کند. 

اما فرزندی که ازدواج کرد و رفت تلاش نکنید سلیقه‌ها و نظراتتان را به او تحمیل کرده و زندگی او را خراب کنید 

بلکه به آنها نظر مشورتی بدهید زیرا امر به معروف باید همراه با رفاقت باشد.  

راهکار چهارم

 رفیق بودن پدر و مادر با فرزندانشان :

 کلید تربیت یک کلمه است و آن اینکه با فرزندانتان رفیق شوید و نگذارید قبل از شما کسان دیگری با آنها رفیق شوند.