آیت الله مجتهدی تهرانی (ره):

دزدترین مردم «اَسْرَقَ النّاس» چه کسی است؟ 

دزدترین مردم آن کسی است که از نمازش می دزدد.

وقتی می خواهد به سجده برود، 

«سینِ» «سُبْحانَ رَبِّیَ الْأَعْلی وَ بِحَمْدِهِ» را قبل از رفتن به سجده، 

«حانَ رَبِّیَ الْأَعْلی» را در سجده، 

«وَ بِحَمْدِهِ» را هنگام بلند شدن از سجده می گوید. 

این نماز باطل است؛ زیرا به صورت عمدی طمأنینه در آن رعایت نشده است. 

ولی اگر عمدی نباشد، و اشتباهاً ذکر را زودتر گفته باشد، 

نمازش باطل نیست، می تواند ذکر را دوباره تکرار کند؛ 

زیرا طمأنینه رکن است.

کسی که از نمازش می دزدد و نمازش بدون طمأنینه است، 

نه رکوع صحیح دارد، نه سجده صحیح، نه بعد از نماز دعا دارد، نه تعقیب دارد، 

در واقع نمازش را مُچاله کرده و به گوشه ای پرتاب کرده است، 

مَثَل او مَثَل کسی است که لباس کهنه اش را در آورده و آن را مُچاله کرده و به گوشه ای پرت کرده است. 

بعضی ها هستند که تا نمازشان تمام می شود و سلام می دهند، 

سریع بلند می شوند و می روند، 

دستشان را بلند نمی کنند که از خداوند حاجتی بگیرند. 

شما همگیتان بعد از نماز یک دعا در محل نماز دارید که مستجاب می شود پس دست هایتان را بلند کنید و حاجت بگیرید. 

یه روز حضرت موسی به خداوند متعال عرض کرد: من دلم میخواد یکی از اون بندگان خوبت رو ببینم

خطاب اومد: برو تو صحرا. اونجا مردی هست داره کشاورزی میکنه

او از خوبان درگاه ماست

حضرت اومد دید یه مردی هست داره بیل میزنه و کار میکنه. حضرت تعجب کرد که او چطور به درجه ای رسیده که خداوند میفرماید از خوبان ماست

از جبرئیل پرسید. جبرئیل عرض کرد: الان خداوند بلائی بر او نازل میکند ببین او چی کار میکنه

بلایی نازل شد که آن مرد در یک لحظه هر دو چشمش رو از دست داد، فورا نشست

بیلش رو هم گذاشت جلوی روش

گفت: مولای من تا تو مرا بینا می پسندیدی من داشتن چشم را دوست می داشتم، حال که تو مرا کور می پسندی من کوری را بیش از بینایی دوست دارم

حضرت دید این مرد به مقام رضا رسیده

رو کرد به آن مرد و فرمود: ای مرد من پیغمبرم و مستجاب الدعوه

میخوای دعا کنم خدا چشاتو بهت برگردونه

گفت: نه

حضرت فرمود: چرا؟

گفت: آنچه مولای من برای من اختیار کرده بیشتر دوست دارم تا آنچه را که خودم برای خودم بخواهم

 امام صادق عليه السّلام می فرمایند:

قال إبليس: خمسة (أشياء) ليس لي فيهن حيلة وسائر الناس في قبضتي … 

 ابليس گفت: پنج نفر هستند که هيچ چاره اي براي آنها ندارم اما ديگر مردمان در مشت من هستند:

1. هر که با نيت درست به خدا پناه برد و در همه کارهايش به او تکيه کند

2.کسي که شب و روز بسيار تسبيح خدا گويد

3. کسي که براي برادر مؤمنش آن پسندد که براي خود مي پسندد

4.کسي که هر گاه مصيبتي به او مي رسد، بي تابي نمي کند

5. و هر کسي که به آنچه خداوند قسمتش کرده، خرسند است و غم روزيش را نمي خورد.

 الخصال، ج ۱، ص ۲۸۵