هر منتظري بايد اهل پيوند با خداوند بزرگ باشد و ضمن درخواست روزي در ابعاد ذيل، براي دروني كردن و استقرار اين صفات در خويش تلاش كند:

أ. توفيق_طاعت: منتظر راستين هم اهل اطاعت خدا، پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم و امام معصوم(عليه‌السلام) است و هم توفيق چنين فرمانبري را همواره از خداي سبحان مي خواهد: اللّهمّ ارزقنا توفيق الطاعة.

ب. دوري_از_معصيت: گناهان، موانع مسير حركت به سوي خدا و مهمترين عامل سقوط انسان اند، از همين رو منتظر حقيقي امام عصر(عج) بايد ضمن درخواست توفيق الهي در ترك گناهان، سعي بليغ خويش را در تحقق چنين صفتي به كار گيرد. گفتني است گناهان، هرچند به كوچك و بزرگ (صغيره و كبيره) قسمت شده اند، هر نافرماني خداي متعالي گناهي بزرگ است: وبُعد المَعصية.

ج. نيت_خالصانه: اصلاح انگيزه اعمال (نيت) و خلوص هرچه بيشتر از هر شائبه شرك و ريا در جميع مراتبش، به گونه اي كه چيزي جز اطاعت امر الهي و انجام دادن آنچه موجب رضاي حق است در نيّت انسان سهم نداشته باشد، ازوظايف اهل انتظار است: وصدْق النيّة.

د. شناخت_محرّمات_الهي: ترك معاصي، شدني نيست مگر با شناخت چيزهايي كه خداوند سبحان با حكمت بالغهاش بر بندگانش حرام كرده است. و چون حرام يعني آنچه دريدن پرده آن روا نيست خواه آن چيز، حق باشد يا دين و يا قانون و يا… منتظري كه محرمات الهي را نشناسد و حريم آن را پاس ندارد، چه بسا به شكستن حريم آنها گرفتار آيد، از اينرو شناختن محرمات الهي ضروري است: وعرفان الحُرمة.

آیت الله جوادی آملی

محمد بن عباس می گويد ما چند نفر کنار يکديگر در مورد مقامات امام حسن عسکری (عليه ‏السلام) صحبت می کرديم.

يکی از ناصبی ‏ها، گفتار ما را به مسخره گرفت و گفت من بدون مرکب، نوشته ‏ای را برای آن حضرت می نويسم.

اگر او پاسخ سؤال های مرا داد، حقانيت او را می پذيرم.

پس وی سؤال های خود را در نامه ‏ای نوشت.

ما نيز مسئله ‏های خود را در نامه ‏ای نوشتيم و به سوی آن حضرت فرستاديم.

امام حسن عسکری (عليه ‏السلام) پاسخ مسائل همه ‏ما را در جواب نامه‏ اش داد و در نامه‏ مربوط به ناصبی، علاوه بر پاسخ به مسائل او، نام او و نام پدر او را نيز نوشته بود.

وقتی که آن مرد ناصبی جواب نامه ‏اش را ديد، متعجب و حيرت‏ زده گرديد، به طوری که از هوش رفت.

پس از به هوش آمدن، حقانيت امام حسن عسکری (عليه ‏السلام) را پذيرفت و جزو شيعيان آن حضرت گرديد.

منبع: مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب

بنی‌اسرائیل به موسی(ع) گفتند: تو و خدایت بجنگید، ما همین‌جا عبادت می‌کنیم!

امروزه دینداری بدون مهدویت، یک رسم منحوس در میان برخی مؤمنین شده است که باید فرو بریزد! دین بدون مهدویت، مثل معنویت بدون نبوت است.

مشکل بعدی «مهدویت‌گرایی بدون سیاست» است. بعضی‌ها مهدویت بدون جنگ و استکبارستیزی دارند، درحالی‌که امام زمان(ع) برای رفع ظلم می‌آید که این‌کار طبیعتاً با جنگ همراه است.

بعضی‌ها مثل قوم بنی‌اسرائیل، می‌خواهند به خودشان دردسر ندهند. وقتی موسی(ع) به آنها فرمود: «برویم جنگ» گفتند: تو و خدایت بجنگید، ما اینجا عبادت می‌کنیم!

مسجد، هیأت، عالم دینی و مؤمنی که مستمراً به مهدویت نپردازد، یک دین بنی‌اسرائیلی را ترویج می‌کند. دین بدون امام، مهدویت و انتظار، دین نیست؛ عین بی‌دینی و بلکه تحریف دین است.

 علیرضا پناهیان

قول‌هايي که مي‌دانيد از اساس امکان اجراي آن نيست را ندهيد و همچنين از شکستن قول خود بپرهيزيد و درصورت انجام آن، حتما دلیل آن را براي فرزندتان توضيح دهيد. با اين کار به او نشان مي‌دهيد که برايش ارزش قائل هستيد. اگر خواهان آن هستيد که فرزندي با شخصيت و مثبت انديش و محترم داشته باشيد، حتما به اين مورد عمل کنيد.

درصورت تکرار شکستن قول و قرار، کودک کم‌کم مي‌آموزد که به محيط اطراف خود و انسان‌ها بي‌اعتماد شود و اين  مسئله در بزرگسالي به او لطمات جبران‌ناپذيري وارد مي‌سازد.