سؤال: چرا قرآن، غیبتِ دیگران را به خوردن گوشت برادر مرده تشبیه کرده است؟

پاسخ: دلائل متعدّدى براى این تشبیه قرآن بیان شده است:

«أیُحِبُّ أحدکم أن یأکل لحم أخیه مَیتاً» (حجرات12)

1- مُرده، روح ندارد تا از خود دفاع کند و شخصى هم که مورد غیبت قرار مى‏‎گیرد، حضور ندارد تا از خود دفاع کند.

2- غیبت، ریختن آبرو است و آبرو که رفت، قابل جبران نیست. همان‏گونه که گوشت مرده، اگر کنده شود، قابل جبران نیست.

اگر مالى گم شود، قابل جبران است امّا آبرو که رفت، دیگر جبرانش شبیه محال است و تفاوتى هم نمى‏کند که به قصد جدّى باشد یا از روى شوخى و مزاح، زیرا در هر دو صورت، آبروى طرف مى‏‎ریزد.

3- گوشت به تدریج رشد مى‏کند ولى یکباره خورده مى‏شود، آبرو هم به تدریج پیدا مى‏شود ولى غیبت کننده یک مرتبه آن را مى‏‎‏ریزد.

انسان سالها زحمت کشیده تا وجهه و آبرویى کسب کرده است و شما با غیبت کردن، نتیجه زحمات او را نابود مى‏‎کنید.

پرسش هاى مهم، پاسخ هاى کوتاه(تمثیلات)، ص: 79

 مراد از همکاری زن و شوهر، همکاریِ روحی است. اینکه زن ضرورت‌های مرد را درک کند، فشار اخلاقی روی او وارد نیاورد.

 کاری نکند که او در امر زندگی مستأصل شود و خدای نکرده به راههای  نادرست متوسّل بشود.

 او را به ایستادگی و مقاومت در میدانهای زندگی تشویق کند و تحریص نماید.

 اگر چنانچه کار او مستلزم این است که یک مقداری به وضع خانوادگی مثلاً رسیدگی کافی نداشته باشد، این را به رُخ او نکشد، اینها مهم استاز طرف مرد هم وظیفه است که ضرورتهای زن را درک کند، احساسات او را بفهمد و نسبت به حال او غافل نباشد. رهبرانقلاب؛ ۱۳۷۵/۲/۱۰

پاییز 1361 بود.

با موتور به سمت میدان آزادی می‌رفتیم. می‌خواستم ابراهیم رو برای عزیمت به جبهه به ترمینال غرب برسونم.

یه ماشین مدل‌بالا از کنار ما رد شد. خانمی کنار راننده نشسته بود که حجاب درستی نداشت. نگاهی به ابراهیم انداخت و حرف زشتی زد.

ابراهیم گفت: سریع برو دنبالش! من هم با سرعت به سمت ماشین رفتم. بعد اشاره کردیم بیا بغل، با خودم گفتم: این دفعه حتماً دعوا می‌کنه.

اتومبیل کنار خیابون ایستاد. ما هم کنارش توقف کردیم.

منتظر برخورد ابراهیم بودم. ابراهیم کمی مکث کرد و بعد همین‌طور که روی موتور نشسته بود با راننده سلام و احوالپرسی گرمی کرد.

راننده که تیپ ظاهری ما و برخورد خانمش رو دیده بود، توقع چنین سلام و علیکی نداشت. بعد از جواب سلام، ابراهیم گفت: من خیلی معذرت می خوام، خانم شما فحش بدی به من و همه ریش‌دارها داد. میخوام بدونم که …

راننده حرف ابراهیم رو قطع کرد و گفت: خانم بنده غلط کرد، بیجا کرد!

ابراهیم گفت: نه آقا این‌طوری صحبت نکن. من فقط می خوام بدونم آیا حقی از ایشون گردن بنده هست؟ یا این‌که کار نادرستی کردم که با من این‌طور برخورد کردند؟!

راننده اصلاً فکر نمی‌کرد ما این‌طوری برخورد کنیم. از ماشین پیاده شد. صورت ابراهیم رو بوسید و گفت: نه دوست عزیز، شما هیچ خطایی نکردی. ما اشتباه کردیم. خیلی هم شرمنده‌ایم. بعد از کلی معذرت‌خواهی از ما جدا شد.

این رفتارها و برخوردهای ابراهیم، اون هم در اون مقطع زمانی برای خیلی‌ها عجیب بود؛ اما با این کارها راه درست برخورد کردن با مردم رو به ما نشون می‌داد. همیشه می‌گفت: در زندگی، آدمی موفق‌تر است که در برابر عصبانیت دیگران #صبور باشد و کار بی‌منطق انجام ندهد.

این رمز موفقیت او در برخوردهایش بود. نحوه برخورد او مرا به یاد این آیه می‌انداخت: «بندگان (خاص خداوند) رحمان کسانی هستند که با آرامش و بی‌تکبر بر زمین راه می‌روند و هنگامی‌که جاهلان آنان را مخاطب سازند (و سخنان ناشایست بگویند) به آن‌ها سلام می‌گویند.»

خاطره_شهید_ابراهیم_هادی