در دنیای مادی، نثار کردن به معنای غنی بودن است. در واقع کسی که ثروتمند است، غنی محسوب نمی شود بلکه غنی به فردی گفته می شود که بیشتر به دیگران بخشش می کند. محتکری که همواره نگران از دست دادن داشته هایش است، (از نظر روان شناسی) هر قدر هم که ثروت داشته باشد، باز هم فقیر و نیازمند است. در مقابل کسی که از داشته های خود به دیگران می بخشد، بی نیاز و توانگر واقعی است چون خود را در مقام بخشش هستی اش به دیگران می بیند.
1. مؤمن، مؤمن واقعى نيست، مگر آن كه سه خصلت در او باشد: سنتى از پروردگارش و سنتى از پيامبرش و سنتى از امامش. اما سنت پروردگارش، پوشاندن راز خود است، اما سنت پيغمبرش، مدارا و نرم رفتارى با مردم است، اما سنت امامش صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است. (اصول كافى، ج 3، ص 339)
2. پنهان كننده كار نيك (پاداشش) برابر هفتاد حسنه است و آشكار كنندهكار بد سرافكنده است، و پنهان كننده كار بد آمرزيده است. (اصول كافى، ج 4، ص 160)
3. از اخلاق پيامبران، نظافت و پاكيزگى است. (تحف العقول، ص 466)
4. امين به تو خيانت نكرده (و نمىكند) و ليكن (تو) خائن را امين تصور نمودى. (تحف العقول، ص 466)
آخرین نظرات