قهر_کردن یعنی بی‌توجهی به خود شخص   ما باید کار بد را کم کنید؛ نه شخصیت کودک را تخریب. گاهی قهر کردن با کودک؛ سبب پرورش لجبازی و جلب توجه منفی می‌شود. یعنی برای دیده شدن دست به رفتارهای منفی و خرابکاری می‌زند.                           به جای قهر کردن با کودک؛ به او یاد دهیم هر موقع از کسی ناراحت شدی باید راجع به آن موضوع صحبت کنی که اگر حرف نزنی چیزی برطرف نمیشه. پس حتی اگر از دستش ناراحتیم، هر دفعه صدایمان کرد، میگوییم بله و صحبت میکنیم. 

▪️همیشه به كودك خود سلام كنید و به او احترام بگذارید.

▪️زمانی با كودك سخن بگویید و یا بازی كنید كه او مشتاق باشد.

▪️در تربیت كودك خود از زورگویی پرهیز كنید و مفاهیم زندگی را با زبان كودك و با عمل خود آموزش دهید.

▪️با كودك رفتار محبت آمیز داشته باشید.

▪️برای آموختن زندگی به كودك عجله نكنید و اجازه بدهید او از كودكی خود لذت ببرد.

▪️ناكامی كودك را محترم بشمارید و او را از شكست نترسانید.

▪️كودك را برای خودش و بر اساس توانایی هایش پرورش دهید و نه برای اینكه تصویری از آرزوهای شما باشند.

▪️با صبر و سكوت با كودك خود ارتباط برقرار كنید.

▪️به سخنان و نواهای كودك گوش دهید و هرگز سعی در خاموش كردن كودك نكنید.

والدین می‌توانند دست‌های کودک پرخاشگر را به مدت 15 ثانیه در دستشان گرفته و در چشمان او نگاه کنند.  این رفتار باید خنثی و بدون اخم کردن والدین باشد. از طرفی نباید کلامی بین 2 طرف رد و بدل شود.

هر چند بی‌توجهی می‌تواند موجب خاموشی رفتار پرخاشگرانه شود، اما ممکن است کودک پس از مدتی از این شیوه برای رسیدن به خواسته‌هایش استفاده کند. 

بنابراین توجه به گریه او می‌تواند دوباره رفتار نادرست گریه کردن برای رسیدن به خواسته‌ را در او به وجود آورد .توجه به رفتارهای پرخاشگرانه کودک می‌تواند موجب تثبیت آن شود بنابر این بهترین واکنش خنثی بودن است.

انسان ها همیشه “بت” می سازند

بعضی ها با “سنگ و چوب”

عده ای با “باورهایشان”

اولی ترسناک نیست، 

چون با یک تبر در هم می شکند!

ولی دومی بلایی است

که هیچ جامعه ای از آن مصون نمانده است

پس بشکن 

باورهایی را که از تو یک زندانی ساخته است بی آنکه بدانی