دربرخورد با این رفتار کودک، به هیچ وجه نباید به جیغ‌های او اعتنا کرد. وقتی یک کودک با جیغ‌زدن یا پرخاشگری به خواسته‌های خود می‌رسد، می‌آموزد که این رفتار را تکرار کند. اگر پدر و مادر به جیغ‌‌زدن فرزندان خود توجه کنند، این رفتار را در او تقویت می‌کنند.

در چنین وضعیتی باید از تکنیک نادیده گرفتن، استفاده کرد. یعنی در کنار او هستیم ولی نه به او نگاه می‌کنیم نه با او حرف می‌زنیم، فقط خودمان را مشغول می کنیم بدون این‌که با او ارتباط برقرار کنیم. این طوری کودک متوجه میشود بدون ارتباط با پدر و مادر، هیچ لذتی برایش وجود نخواهد داشت. اگر این کار را ادامه دهیم رفتار ناپسندش را ترک میکند.

در کنار نادیده گرفتن، باید به تقویت رفتارهای مثبت کودک هم توجه کنیم تا میزان پرخاشگری کم شود. باید کاری کنیم که کودک حس کند راه دیگری نیز وجود دارد که میتواند به پدر و مادرش نزدیک شود و با داد و فریاد به هیچ نتیجه‌ای نمی رسد.

نباید اینطور باشیم:

چون  اتفاقات خوبی برام می افته حالم خوبه

باید اینطور باشیم:

چون حالم خوبه همیشه اتفاقات خوبی برام می افته

این یعنی دقیقا همون قانون:

احساس خوب = اتفاقات خوب

اگه به این موضوع از این زاویه نگاه کنیم و خوب یادش بگیریم دیگه حتی وقتی حالمون بده، یادمون میاد که پیش نیاز رخ دادن اتفاقات خوب برامون اینه که احساس مون خوب باشه…

وقتی احساس خوبی داشته باشیم اتفاقات باب میل ما رخ میدهد

 عَرَفاتْ، از ریشه عَرَفَ گرفته شده و به گفته راغب: بیانگر شناخت آثار اشیاء همراه با تفکر و تدبر است.(1)

 در این که چرا عرفات را بدین اسم خوانده‌اند، اختلاف نظرهایی وجود دارد که ما در این مختصر به سه مورد آن اشاره می کنیم:

1 برخی گفته‌اند: آدم و حوا پس از رانده‌شدن از بهشت و فرودآمدن بر زمین، در این سرزمین یکدیگر را ملاقات نموده، همدیگر را شناختند؛ از این رو آنجا را عرفات نامیده‌اند.(2)

2 گروهی دیگر عقیده دارند: از آن رو این سرزمین را عرفات گویند که مردم در آن به گناهان خود اعتراف می‌کنند.(3) 

3 امام صادق علیه‌السلام (در روایتی طولانی) پس از بیان ماجرای فرود آمدن حضرت آدم (ع) در عرفات و همراهی نمودن جبرئیل با ایشان، فرمودند: «جبرئیل به آدم گفت: هنگامی که خورشید غروب کرد، هفت مرتبه به گناه خود اعتراف کن و هفت مرتبه نیز توبه و طلب آمرزش نما و آدم چنین کرد، پس آنجا عرفات نامیده شد؛ زیرا آدم در آن، به گناه خود اعتراف نمود و برای فرزندان او نیز سنت شد که (در این سرزمین) به گناهان خود اعتراف کرده، از خداوند آمرزش بخواهند، همان گونه که آدم چنان کرد…».(4)

اعتراف به گناه که در وجه تسمیه دوم و سوم آمده و امام صادق(ع) نیز مهر تأیید بر آن نهاده‌اند، بهترین دلیل نامگذاری این سرزمین مقدس به «عرفات» است.

(1) تاج العروس، ج 24، ص 133

 (2) معجم البلدان، ج 4، ص 117

(3) همان.

(4) مستدرک، ج 10، باب 149

یکی از ویژگی‌های خاص دعای عرفه این است که بیش از ادعیه دیگر دعای شکر است. به بخش‌هایی از شکر می‌پردازند  که کمتر کسی به آن توجه می‌کند. ایشان نعمت های الهی که قبل از تولد و نعمت های شخصی، جسمی و فکری را بیان می‌کند.تصور عمومی از دعا شکایت کردن است و اگر کسی بخواهد این تصور را کنار بگذارند، می‌تواند در دعای عرفه تمرین شکر کند. و می‌توان شخصیت اباعبد الله(ع) را  در دعای عرفه  شناخت که حضرت چقدر روحیه شاکرانه داشتند. 

بهترین شکر، شکر عملی است. اتفاقا اباعبد الله(ع) با همۀ وجود،  و با تمام قطعات وجودش خدا را شکر کرد…