از سوی دیگر اگر کودک به حال خود رها شود یا به ندرت از سوی والدینش راهنمایی شود و همیشه راه خودش را برود نتیجه آن کودکی خواهد بود غیرقابل کنترل، که حرف والدینش هیچ تاثیری بر او ندارد.

قانونی رو که برای تنبیه وضع می کنید اگر آسمان را به زمین آورد خلاف آنرا انجام ندهید و اجرا کنید 

اگر شروع كرد به جیغ زدن،شكوندن،یا گریه كردن طوری رفتار كنید كه انگار اصلا نمیبینینش

اینطوری زودتر اروم میشه تا وقتی كه میرین سراغشو به خواستش عمل میكنید

چون وقتی بزرگ میشه به شدت از این اخلاقش اسیب میبینه و روابط اجتماعی اش دچار مشكل میشه……

​ 

بچه هایی كه هركار دلشان می خواهد می كنند و هر حرفی می خواهند به زبان می آورند.

بچه هایی كه با پافشاری و اصرار به خواسته های شان می رسند و قانون شکنی می كنند.

​

پدر و مادری که نتوانند محیطی را در خانه ایجاد کنند که فرزندانشان در آن، احساس آرامش و خوش‌بختی کنند، زمینۀ گرایش فرزند به محیط خارج از خانه را فراهم کرده‌اند؛ 

فرزندی که از محیط خانواده، فراری است و به محیط بیرون، علاقۀ بیشتری پیدا می‌کند؛ فرزندی که رابطۀ صمیمی را به جای این که با پدر و مادر تجربه کند، با دوست خود برقرار می‌کند،

فرزندی که درد دل‌ها و مشکلات خود را در محیط رفاقت، مطرح می‌نماید و از باز کردن سفرۀ دل خویش در نزد پدر و مادر، پرهیز می‌کند، تربیت او هم به عهدۀ محیط خارج از خانه خواهد بود و پدر و مادر در این میانه، کمترین نقش را ایفا خواهند کرد. 

این، یک زنگ خطر است. 

تا ساحل آرامش/محسن عباسی ولدی/ کتاب اول، صفحه۲۳

جوانی از رفیقش پرسید : کجا کار می‌کنی ؟ پیش فلانی، ماهانه چند می‌گیری؟ ۵۰۰۰. همه‌ش همین؟ ۵۰۰۰ ؟ چطوری زنده‌ای تو؟ صاحب کار قدر تو رو نمی دونه، خیلی کمه ! یواش یواش از شغلش دلسرد شد و درخواست حقوق بیشتر کرد ، صاحب کار هم قبول نکرد و اخراجش کرد ، قبلا شغل داشت، اما حالا بیکار است.

زنی بچه‌ای را به دنیا آورد، زن دیگری گفت : به مناسبت تولد بچه‌تون، شوهرت برات چی خرید ؟ هیچی ! مگه میشه ؟! یعنی تو براش هیچ ارزشی نداری ؟! بمب را انداخت و رفت، ظهر که شوهر به خانه آمد، دید که زنش عصبانی است و …. کار به دعوا کشید و تمام.

پدری در نهایت خوشبختی است، یکی می‌رسد و می‌گوید : پسرت چرا بهت سر نمی‌زند ؟ یعنی آنقدر مشغوله که وقت نمیکنه ؟! و با این حرف، صفای قلب پدر را تیره و تار می‌کند

این است، سخن گفتن به زبان شیطان. در طول روز خیلی سؤال ها را ممکن است از همدیگر بپرسیم؛

چرا نخریدی؟

چرا نداری؟

یه النگو نداری بندازی دستت؟

چطور این زندگی را تحمل می‌کنی؟ یا فلانی را؟

چطور اجازه می دهی؟

ممکن است هدفمان صرفا کسب اطلاع باشد، یا از روی کنجکاوی یا فضولی و… اما نمی‌دانیم چه آتشی به جان شنونده می‌اندازیم !

شر نندازید تو زندگی مردم. واقعا خیلی چیزا به ما ربطی نداره! کور ، وارد خانه‌ی مردم شویم و کَر از آنجا بیرون بیاییم. مُفسد نباشیم.