امام باقر علیه السلام از رسول خدا نقل فرمود:

جمعي از اصحاب رسول خدا به محضر آن حضرت آمده و عرض كردند:

 اي رسول خدا! ما در مورد صفت نفاق كه مبادا به سراغمان آيد، ترسان هستيم!

پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: چرا ترسان هستيد؟

اصحاب گفتند: هنگامي كه ما در حضور شما هستيم، شما با نصايح خود، به ما تذكر مي دهيد و به آخرت تشويق مي نمائيد، حالت خدا ترسي در ما پديد مي آيد و دنيا را فراموش مي كنيم 

ولي وقتي كه از حضور شما مي رويم و به خانه هاي خود باز مي گرديم ّ حالت ما عوض مي گردد، به گونه اي كه گويا هيچ گونه حالت معنوي نداشته ايم…

 آيا شما از اينكه اين تغيير حالت ما، نشانه نفاق ما باشد، نگران نيستيد؟

پیامبر صلی الله علیه و آله به آنها فرمود: 

نه، هرگز (اينگونه نيست) بلكه وسوسه هاي شيطان است كه شما را به سوي دنيا ترغيب و تشويق مي كند…

 به خدا سوگند اگر از شما همان حالت را كه تعريف كرديد كه در نزد من پيدا مي كنيد نگه داريد و ادامه دهيد، به مقامي مي رسيدید كه: 

فرشتگان دست در دست شما مي نهادند و بر روي آب (بدون وسيله) راه مي افتاديد… 

همانا مؤمن، دستخوش آزمايشات و پرتگاه هاي گناه قرار مي گيرد و بسيار توبه مي كند،

 آيا سخن خدا را نشنيده ايد كه مي فرمايد: 

خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و پاكان را نيز دوست دارد (بقره - ۲۲۲)

اصول کافی،باب في تنقل اخوال القلب، حديث 1، ص 423 و 424 - ج 2.

امام صادق (ع) می‌فرمایند:

روزه روز غدير خم، برابر روزه عمر دنياست. اگر انسانى به درازاى عمر دنيا زندگى كند و [همه] آن را روزه بدارد، ثواب روزه روز غدير را دارد و [نيز] روزه آن، در هر سال، نزد خداى عز و جل برابر صد حج و صد عمره مبرور و مقبول است و آن، عيد بزرگ خداست.

تهذیب الاحکام، ج۳، ص۱۴۳

​علیرضا پناهیان:

مدیریت به روش تقوا، فرد و جامعه را قوی بارمی‌آورد‌

در مدیریت و ادارۀ جامعه به روش تقوا، علاوه بر اینکه «نظارت‌های بیرونی» به‌شدت کاهش می‌یابد، «احساس مسئولیت» افراد، نسبت به خودشان و دیگران، افزایش می‌یابد.

در دبیرستان، اگر دانش‌آموزان فقط با زورِ نمره، حضوروغیاب یا نظارت بیرونی، درس بخوانند، یعنی نظام آموزش پروشِ ما در  امر «تعلیم و تربیت» در دوران دبستان(از 7تا14سالگی) شکست‌خورده است. نه اینکه «آموزش پرورش» بچه‌ها را تربیت نکرده؛ بلکه بی‌تربیتشان کرده است!

یک نظام آموزشی که برای تأخیرِ 10دقیقه‌ای، «غیبت» می‌زند و نمره کم می‌کند یا جریمه می‌کند، در واقع «احساس مسئولیتِ فرد نسبت به خودش» را نابود کرده است. 

وقتی انسان را از بیرون، وادار به انجام کاری بکنید، دیگر «عامل درونی»، او را به جنبش و حرکت  وا نمی‌دارد و کم‌کم آدمیتش را هم از دست می‌دهد!

وقتی با عواملی مثل نمرۀ پایان‌ترم و حضوروغیاب و… دانش‌آموز را فقط «از بیرون» کنترل کنیم، یعنی به او فرصت نداده‌ایم که «از درون» خودش را مدیریت کند! مثل کسی که به او اجازه ندهند از عضلات بدنش، کار بکشد تا «قوی» شود. لذا او کم‌کم در اثر کارنکردنِ عضلاتش، فلج می‌شود. «دانش‌آموز» هم با نظارت بیرونی، کم‌کم ضعیف و فلج خواهد شد.