هر"پرهیزکاری” گذشته ای دارد

 وهر"گناه کاری” آینده ای

 پس داوری نکن!

محتاط باشیم در “سرزنش ” و “داوری کردن “دیگران وقتی ؛

نه از” دیروز او"خبر داریم، 

نه از"فردای خودمان"…

امام صادق عليه ‌السلام فرمود: همان ‏طور كه ابر، قرارگاه باران است، دعا نيز قرارگاه اجابت است. 

یعنی اجابت در درون دعاست، همان ‏طور كه باران در نهاد ابر تعبيه شده است.

وقتي انسان دست به دعا برداشت، طبق روايات و سنت معصومين عليهم ‏السلام مستحب است آن را بر سر و صورت خود بكشد؛ براي اينكه لطف خدا به اين دست پاسخ داده است. 

دستي كه به سوي خدا دراز شود، يقيناً خالي بر نمي‏ گردد و دستي كه عطاي الهي را دريافت كرد،گرامي است. لذا خوب است آن را به صورت يا به سر بكشد.

گاهي امام سجاد سلام ‏الله‌ عليه چيزي كه به سائل مرحمت مي‏ فرمودند، دست مبارك خود را مي ‏بوييد و مي ‏گفت: اين دست به دست الهي رسيده؛ 

چون خداوند در آیه 104 سوره توبه فرمود: خداست که توبه را از بندگانش می پذیرد و اوست که صدقات آنها را می گیرد…

آیت الله العظمی جوادی آملی ، کتاب “حکمت عبادات”

روزی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) شیطان را دید که خیلی ضعیف و لاغر شده است. 

حضرت از او پرسید: چرا به این روز افتادی؟

شیطان گفت: ای رسول خدا! از دست امت تو رنج می برم و در زحمت بسیار هستم. 

پیامبر فرمود: مگر امت من با تو چه کرده اند!

شیطان گفت: ای رسول خدا! امت شما شش خصلت دارند که من طاقت دیدن و تحمل این خصائص را ندارم.

 اول: هر وقت به هم می رسند سلام می کنند. 

 دوم: با هم مصافحه می کنند. 

 سوم: هر کاری را که می خواهند انجام دهند، ان شاءالله می گویند. 

 چهارم: از گناه استغفار می کنند. 

 پنجم: تا نام شما را می شنوند صلوات می فرستند. 

 ششم: ابتدای هر کاری بسم الله الرحمن الرحیم گویند.

فضایل و آثار صلوات، ص۳۳

 رسول خدا(صلی الله علیه وآله)فرمودند :

خدای تبارک و تعالی میفرماید:

هیچ بنده گنهکاری را وارد بهشت نمےکنم ، مگر اینکه: 

او را به مرض و بیماری مبتلا مےکنم تا کفاره گناهانش باشد

و اگر گناهانش با آن بیماری پاک نشد و زیادتر از آن بود ، 

کسی را بر او مسلط مےکنم که بر او ظلم کند تا کفاره گناهانش باشد، 

رزق و روزی اش را کم مےکنم تا کفاره گناهانش باشد 

و اگر این نیز برای کفاره گناهانش کافی نبود

جان گرفتن او را سخت مےکنم 

و یا در قبر بر او سخت مےگیرم، تا وقتی که بدون هیچ گناهی نزد من آید و او را وارد بهشت ڪنم ،

و اما کسی را که مےخواهم وارد جهنم کنم:

او را صحیح و سالم مےگذارم ، 

و رزق و روزی اش را زیاد مى کنم 

و جان دادن او را آسان می گردانم 

تا وقتیکه نزد من آید ، هیچ حسنه ای نداشته باشد 

و در همان وقت او را وارد جهنم کنم�

مسندالرسول ج۱ برگرفته شده از بحارالانوار ج ۶ ص۱۷