قرآن كریم‌، تا چه اندازه می‌تواند در زندگی فردی و اجتماعی ما مؤثر باشد⁉️

پاسخ: برخی از آثار قرآن در زندگی فردی و اجتماعی بشر به شرح زیر است‌:

-قرآن سبب هدایت

ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ

📖سوره بقره‌، آیه ۲

هیچ شكی در این كتاب نیست‌، قرآن هدایت برای پرهیزگاران است‌.

. قرآن وسیله تذکر

وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْءَان‌َ لِلذِّكْرِ فَهَل‌ْ مِن مَّدَّكِرٍ

📖 سوره قمر آیه ۱۷

ما قرآن را برای متذكر شدن آسان ساختیم‌، آیا متذكر شونده‌ای هست‌؟”

شفای بیماریها روحی و روانی

وَ نُنَزِّل‌ُ مِن‌َ الْقُرْءَان‌ِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَ رَحْمَة‌ٌ لِّلْمُؤْمِنِین‌َ وَ لاَ یَزِیدُ الظَّـَـلِمِین‌َ إِلآ خَسَارًا

📖سوره اسرأ آیه ۸۲

قرآن را نازل می‌كنیم كه شفا و رحمت برای مؤمنان است‌…

. قرآن‌، موجب آرامش

الَّذِین‌َ ءَامَنُواْ وَ تَطْمَئـِن‌ُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّه‌ِ أَلاَ بِذِكْرِ اللَّه‌ِ تَطْمَئـِن‌ُّ الْقُلُوب‌

سوره رعد، آیه ۲۸

آگاه باشید با یاد خدا قلب‌ها آرامش می‌یابد.

 ابوحمزه ثُمالی از ابوخالد کابلی از امام سجاد علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمودند :

 يا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ، لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ ، وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلّم بِالسَّيْفِ ، أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً ، وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سِرّاً وَ جَهْراً .

 اى ابو خالد مردم زمان غيبت امام زمان علیه السلام كه معتقد به امامت او هستند و منتظر ظهورش می باشند از مردم هر زمانى برترند زيرا خداوند تبارك و تعالى عقل و فهم و معرفتى به آنها عطا كرده است كه غيبت امام نزد آنها مانند حضور امام است.

 و همچنین خداوند متعال آنها را در زمان غیبت مانند مجاهد در ركاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم با شمشير قرار داده است. 

 آنان حقیقتا از مخلَصین و شيعيان با صداقتِ ما و دعوت کنندگان به دين خداى عز و جل در پنهان و آشكار مي باشند.

منبع 

كمال الدّين و تمام النّعمة،ج1،ص320.

ابنِ بابِوَیه

کشاورزي يک مزرعه ی بزرگ گندم داشت. زمين حاصلخيزی که گندم آن زبانزد خاص و عام بود.

هنگام برداشت محصول بود. شبی از شبها روباهی وارد گندمزار شد و بخش کوچکی از مزرعه را لگدمال کرد و به پيرمرد کمی ضرر زد.

پيرمرد کينه ی روباه را به دل گرفت. بعد از چند روز روباه را به دام انداخت و تصميم گرفت از حيوان انتقام بگيرد.

مقداری پوشال را به روغن آغشته کرده، به دم روباه بست و آتش زد. 

روباه شعله ور در مزرعه به اينطرف و آن طرف می دويد و کشاورز بخت برگشته هم به دنبالش.

در اين تعقيب و گريز، گندمزار به خاکستر تبديل شد.

وقتي کينه به دل گرفته و در پی انتقام هستيم، بايد بدانيم آتش اين انتقام، دامن خودمان را هم خواهد گرفت!

بهتر است ببخشيم و بگذريم…

آب جوشی که سیب زمینی را نرم می ‌کند، همان آب جوشی است که تخم مرغ را سفت می کند.

مهم نیست چه شرایطی پیرامون ماست، مهم این است درون خود چه داریم!

باید بدانیم تنها فرمول خوشحالی این است: “قدر داشته‌ ها را بدانیم و از آنها لذت ببریم.”

خوشبختی یعنی “رضایت”

مهم نیست چه داشته باشیم یا چقدر، مهم این است که از همانی که داریم چگونه استفاده می کنیم.