​

 میانبر رسیدن به خدا “نیت” است

     کار خاصی لازم نیست بکنیم

   کافی است کارهای روزمره مان را 

       به خاطر خدا انجام دهیم

        اگر تو این کار زرنگ باشی

                     شک نکن

              شهید بعدی تویی…

مادر شهید قاسمی دانا خاطره‌ای از ارادت پسرش به شهدای گمنام و شرکت در مراسم تشییع‌شان روایت کرده است :

یک روز ظهر وارد خانه شد، سلام کرد، خیلی خسته و گرفته بود، یک ساک دستش بود، آن روز از صبح به مراسم تشییع شهدای گمنام رفته بود، آرام و بی‌صدا به اتاقش رفت. صدا کرد: مادر، برایم چای می‌آوری؟ برایش چای ریختم و بردم.

وارد اتاقش شدم، روی تخت دراز کشیده بود، من که رفتم بلند شد و نشست، پرسیدم: چه خبر؟ در جواب من از داخل ساکش یک پرچم سه‌رنگ با آرم «الله» بیرون آورد. پرچم خاکی و پاره بود. اول آن را به سر و صورتش کشید و بعد به من گفت: «این را یک جایی بگذار که فراموش نکنی. هروقت من مُردم آن را روی جنازه‌ام بکش». خیلی ناراحت شدم، گفتم: «خدا نکند که تو قبل از من بری».

اجازه نداد حرفم را تمام کنم، خندید و گفت: «این پرچم روی تابوت یک شهید گمنام تبرک شده است. وقتی من مُردم آن را روی جنازه من بکشید و اگر شد با من دفنش کنید تا خداوند به‌خاطر آبروی شهید به من رحم کند و از گناهانم بگذرد و شهدا مرا شفاعت کنند». نمی‌دانست که پرچم روی تابوت خودش هم یک روزی تکه تکه برای شفاعت دست همه پخش می‌شود. حالا من هم با آن پرچم… .

از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلّم) نقل شده که فرمود:

 مسلمانان نسبت به همدیگر دارای شش حقند:

۱ ) سلام کردن؛

 ۲ ) پذیرفت دعوت؛

 ۳ ) گفتن « یَرحَمُکُم الله » به دیگران هنگام عطسه کردن آنها؛

 ۴ ) عیادت مریض؛

 ۵ ) همان را برایش بخواهد که برای خود می خواهد؛

 ۶ ) شرکت در تشییع جنازه

اصول کافی، ج۲، ص ۶۵۳

رهبرانقلاب: «مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ أَخِیهِ الْمُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ الْبَتَّةَ»*.

آبروی مؤمن این‌قدر مهم است که اگر کسی از آبروی مؤمن خود دفاع کند -به‌حسب این روایت [امیرالمؤمنین(ع) از قول پیامبر(ص)]- بهشت بر او واجب می‌شود.

حالا معنای واجب شدن بهشت این نیست که دیگر در هر صورت -هرکار کردیم و هرجور شد- این یک تعهد الهی است که آدم را به بهشت ببرد؛ نه، همه چیز دست خود ما است… 

به‌هر حال آنچه در این روایت مورد توجه است و مورد اهتمام است، آبروی_مسلمان است.

شایعه درست کردن علیه مسلمان، شایعه را بازگو کردن علیه یک مسلمان، که گاهی یک حرفی علیه کسی زده می‌شود که آبروی او را به خطر می‌اندازد و ما [هم] می‌شنویم آن را- و خب، گاهی خود ما هم ابتداکننده نیستیم اما همان را نقل می‌کنیم، نقل ما را هم دیگری نقل می‌کند و همین‌طور این شایعه گسترش پیدا می‌کند علیه یک مسلمانی؛ در حالی که بعد معلوم می‌شود که هیچ چیز نبوده یا اگر هم چیزی هم باشد نباید منتشر کرد و نبایستی آبروی یک مسلمانی را در خط انداخت؛ چه برسد به اینکه در موارد متعددی هم خلاف واقع است.