شاگردی از استادش درباره ی جلب رضایت خدا و بهترین راه آن پرسید. 

استاد گفت: به گورستان برو و به مرده ها توهین کن!

شاگرد دستور استاد را اجرا کرد و نزد او برگشت. 

استاد گفت: جواب دادند؟

شاگرد گفت : نه. 

استاد گفت: پس بار دیگر به آنجا برو و آن ها را ستایش کن! 

شاگرد اطاعت کرد و همان روز عصر نزد استاد برگشت. استاد بار دیگر از او پرسید که آیا مرده ها جواب دادند؟ و شاگرد گفت : نه. 

استاد گفت: برای جلب رضایت خدا، همین طور رفتار کن! 

نه به ستایش های مردم توجه کن و نه به تحقیر ها و تمسخر هایشان!

بدین صورت است که می توانی راه خودت را در پیش گیری.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند: 

آدم به حضرت حق عرضه داشت: شیطان را بر من سلطه دادى، و او را چنین قدرتى است که همچون خون در باطن من گردش نماید، در برابر این برنامه براى من چیزى قرار بده.

به او خطاب شد: این حقیقت را براى تو قرار مى دهم که اگر از ذرّیه ات کسى تصمیم بر گناه گرفت، در پرونده اش نوشته نشود و اگر تصمیمش را به اجرا گذاشت همان یک گناه در نامه عملش ثبت گردد.

اگر فردى از ذرّیه ات تصمیم به کار نیکى گرفت، در نامه اش نوشته شود و اگر آن تصمیم را عملى کرد، در نامه اش ده برابر ثبت گردد.

آدم عرضه داشت: پروردگارا ! اضافه کن. خطاب رسید: اگر کسى از ذرّیه ات گناهى مرتکب شود، سپس از من طلب آمرزش نماید، او را بیامرزم. 

عرضه داشت: یا رب! بر من بیفزا; خطاب رسید: براى آنان توبه قرار مى دهم، و توبه را بر آنها گسترده مى نمایم تا نفس به گلویشان برسد. عرضه داشت: 

خداوندا ! مرا کفایت کرد.

 برگرفته از کتاب توبه آغوش رحمت اثر حسین انصاریان