مرحوم عالم ربّانی حضرت آیت الله وجدانی فخر نقل فرمودند:

در یکی از سالها بعد از ظهر عاشورا، به قبرستان نوِ قم برای قرائت فاتحه رفتم.

بعد از قرائت فاتحه متوجه حضور حضرت علامه سیّد محمد حسین طباطبایی در گوشه ای از گورستان شدم. لذا حضور معظم له شرفیاب شده و عرض ادب نمودم.

آن بزرگوار چند بار با سوز و گداز به من فرمودند:آقای وجدانی امروز چه روزی است؟ 
عرض کردم روز عاشورا می باشد.

فرمودند: آیا می بینی که تمام موجودات چون آسمان و زمین و جمادات همه در حال گریستن به سید الشهدا(علیه السلام)هستند؟ 

من از این گفته اش تعجب نموده و مبهوت ماندم و فهمیدم که او خبر از حقایق هستی می دهد.

در همین حال آن بزرگوار خم شد و سنگی را از روی زمین برداشت و آن را با دست مانند سیب از وسط شکافت و میانش را به من نشان داد.

ناگهان با این چشمان خودم خون را در میان سنگ دیدم و تا ساعتی با بهت و حیرت غرق در تماشای آن بودم

وقتی به خود آمدم متوجه شدم که حضرت علامه از قبرستان رفته بودند و من در تنهائی به نظاره آن سنگ خون آلود مشغولم…

?

زیارت عاشورا حدیث قدسی است و اولین کسی که از اهل بیت علیهم السلام متن زیارت عاشورا را برای عموم مردم خواند، امام باقر علیه السلام است که فرمودند:

پدرم از پدرش و ایشان از جد ما پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ایشان از جبرئیل و جبرئیل از خداوند متعال نقل کردند که خداوند فرمود:

*السلام علیک یا أبا عبدالله*
یعنی متن زیارت در بین اهل بیت علیهم السلام بوده است.

روایت وارد شده که:
سیدالشهدا در روز عاشورا دو بار زیارت عاشورا را قرائت کردند ، این خیلی مهم است.

یک بار سیدالشهدا بین نماز ظهر و عصر روز عاشورا از ابتدا تا انتهای زیارت را خواندند و یک بار از صبح عاشورا تا غروب عاشورا بنا بر مناسبتی تکه ای از زیارت عاشورا را خواندند.

این مطلب از یک جنبه بسیار با اهمیت است و قابل ذکر در روضه‌ هاست…

آن مرتبه ای که کامل خواندند بین الصلاتین بود ، اما یک باری را که تکه تکه خواندند تمام فرازهای زیارت عاشورا خوانده شد

جز این فرازی که الان سجده دارد..چون در این فراز دیگر حضرت به شهادت رسیدند..

از ابتدا که این زیارت به وسیله حدیث قدسی بر پیامبر وارد شد ، سجده نداشته است و سجده آن در روز عاشورا به وجود آمده است به این صورت که:

? سیدالشهدا از صبح روز عاشورا بنا به مناسبتی فرازی از زیارت را می‌ خواندند و این فراز سجده خوانده نشد تا زمانی که آن ملعون لعین بالای سر حضرت آمد تا سر مبارک ایشان را از تن جدا کند…

از جلو نتوانست سر را جدا کند ، پیکر را برگرداند و پیشانی و صورت حضرت به روی خاک افتاد…

?وارد شده است که وقتی پیشانی حضرت به خاک افتاد حضرت این فراز انتهایی را شروع کرد و فرمود :
«اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ» و این خیلی مهم است و به این علت این فراز سجده دار شده است…

?در حالی حضرت به شکر رسیده که همه داروندارشو در راه خدا داده و می ‌خواهند سر حضرت را از بدن جدا کنند..

?علی رغم تمام مصیبتها و زجرهایی که دیده راضی و تسلیم اراده خداوند است
و‌ با‌پیشانی افتاده شده برخاک لحظات آخر را هم برای شکر و عشق بازی با حضرت دوست از دست نمیدهد…

?به ابی انت و امی و نفسی یا اباعبدالله.‌‌‌..

?

امام حسین (ع) نه تنها خود نماز خواند، بلکه نماز‌های نمازگزاران را نماز کرد در حدیث می‌خوانیم سه چیز موجب قبولی نماز است: حضور قلب، نماز نافله و تربت سید الشهداء. نماز باید در جامعه و علنی اقامه شود «أَقِیمُوا الصَّلَاهَ». امام حسین (ع) با آنکه می‌توانست در خیمه نماز بخواند و با اینکه نمازش شکسته بود، در مقابل جمعیت نماز بپا داشت.

هنگام اقامه نماز در ظهر عاشورا، حدود ۳۰ تیر به سوی حضرت رها شد یعنی در برابر هر کلمه از حمد و رکوع و سجده، تقریباً یک تیر به سوی امام پرتاب شد.

به راستی نماز چیست که عصر تاسوعا هنگامی که به سیدالشهداء (ع) اعلام حمله می‌شود، حضرت طی چند نوبت گفتگو جنگ را یک روز به تأخیر می‌اندازد و می‌فرمایند «إِنّی أَحِبُّ الصَّلاهَ»، من نماز را دوست دارم. بسیاری از ما نماز می‌خوانیم، ولی چقدر نماز را دوست داریم؟

امام­ حسین (ع) حاضر می‌شود تا بدن مبارکشان سوراخ سوراخ شود، ولی ارزش نماز شکسته نشود. سر مقدس سیدالشهداء (ع) بر روی نی قرآن می‌خواند، یعنی سر از بدن جدا می‌شود، ولی سر و دل از قرآن جدا نمی‌شود.

صبر فردی عبارت از عمل به احکام شرعی است اما صبر اجتماعی یعنی همکاری مؤمنان با هم در مقابل مشکلاتی که در داخل و یا از خارج برای جامعه اسلامی به‌وجود می‌آید و نسخه قرآنی برای سربلند بیرون آمدن از این سختی‌ها، رسیدگی به محرومان و امید دادن به یکدیگر با بیان دستاوردها و پیشرفتها است.

?بیت رهبری معظم انقلاب اسلامی