​

 بهتره کودکان از 6 ماهگی جدا بشن چون بعد از اون اضطراب جدایی شروع میشه .

و اگر تا 6 ماهگی جدا نکردین باید صبر کنین تا دوره اضطراب جدایی تموم بشه ممکنه تا 18 ماه یا 2 سال باشه.

اما بهتره تا قبل 3 سال این کار وتمام کنین به خاطر همون مسائل کنجکاوی و کشش جنسی بچه ها و اینکه وابسته نباشن.

زنی  که صاحب فرزند نمیشد پیش پیامبر میرود و میگوید از خدا فرزندی صالح برایم بخواه. 

پیامبر وقتی دعا میکند ، وحی میرسد او را بدون فرزند خلق کردم.

زن میگوید خدا رحیم است و میرود. 

سال بعد باز تکرار میشود و باز وحی می آید  که بدون فرزند است. 

زن این بار نیز به آسمان نگاه میکند و میرود.

سال سوم پیامبر زن را با کودکی در آغوش می بیند. 

با تعجب از خدا میپرسد: بارالها، چگونه کودکی دارد او که بدون فرزندخلق شده بود!!!؟

وحی میرسد: هر بار گفتم فرزندی نخواهد داشت، او باور نکرد و مرا رحیم خواند. 

رحمتم بر سرنوشتش پیشی گرفت. با دعا سرنوشت تغییر میکند…

از رحمت الهی ناامید نشوید اینقدر به درگاهی الهی بزنید تا در باز شود…

ميان آرزوی تو و معجزه خداوند، ديواري است به نام اعتماد.

پس اگر دوست داري به آرزويت برسي با تمام وجود به او اعتماد کن.

هيچ کودکی نگران وعده بعدی غذايش نيست! زيرا به مهربانی مادرش ايمان دارد. 

اي کاش ايمانی از جنس کودکانه داشته باشيم به خدا… 

بدبختی این است که آخرین عمل انسان گناه باشد و در این حال بمیرد

 وسعادت این است که انسان در حال عبادت بمیرد.

مثلا در حال خواندن نماز شب سکته کند ، در راه مشهد و کربلا بمیرد .

 "حاج جواد اطمینان ” به در خانه کسی رفت تا قباله بگیرد تا برای جهاز دختر آن خانواده قالی و یخچال تهیه کند، در همانجا سکته کرد ومرد. 

عمل آخری او کمک به بندگان خدا بود . این را در نامه عمل اومی نویسند.

 پس همیشه بعد از نمازهایتان از خدا بخواهید که :

خدایا، عمل آخری ما را عمل خیر قرار بده

زیرا اگر آخرین عمل شما خیر باشد

 خداوند به همان نگاه می کند و به اعمال قبلی نگاه نمی کند.

بعضی ها هستند که وقتی به آنها نامه ای میدهید فقط اول وآخر نامه را می خوانند،

خداوند هم همین طور، فقط به آخری نگاه می کند ، می بیند آخرین عمل خوب بوده ، می گوید: به بهشت برو.

لذا می گویند : این دعا را زیاد بخوانید :” اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا “ 

اگر عربیِ این دعا را بلد نیستید ، بعد از هر نماز بگویید : ” خدایا عاقبت ما را ختم به خیر کن .” یعنی آخرین عمل مرا عبادت قرار بده… 

گلچین سخنان مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی ره

حوزه و دانشگاه دو ركن بسيار مهم در انقلاب اسلامي ايران هستند كه جهت گيري علمي و عملي ايران بستگي به ميزان كارايي و عمكرد آنان دارد. حوزه و دانشگاه به منزله ي دو بالي هستند كه مي توانند ايران را در مسير تعالي و رشد مادي و معنوي حركت دهند. امروزه به دليل مواجهه با هجمه‌هاي غرب در شاخه‌هاي مختلف علمي ـ فرهنگي و سياسي بيش از پيش نيازمند وحدت ناگسستني حوزه‌هاي علميه و دانشگاه‌ها به عنوان مغز متفكر و قلب جامعه و بازوان فرهنگي و علمي كشور هستيم و بدون شك قدم مهم در راستاي اسلامي سازي علوم انساني در سايه چنين وحدتي محقق مي‌شود. هم چنان كه به فرموده مقام معظم رهبري: «وحدت حوزه و دانشگاه گمشده‌اي است كه بايد آن را بيابيم تا مجموعه نظام آموزشي و علمي ـ فرهنگي كشور به عنوان پيكر واحد در راستاي مصالح عاليه اسلامي قرار گيرد»

ما دو نهاد اصیل دانشجویی داریم. یکی متوجه به کسب علوم مربوط به فهم و تبلیغ دین و نوآوری در مباحث دینی و نوآوری در فهم مسایل روز و حادث شونده در زندگی است که این حوزه است و کارش عبارت است از تحقیق در مسایل دینی و فراگرفتن احکام الهی در همه شؤون زندگی، آن هم نه فقط در آنچه که مربوط به کُنج محراب یا خانه است بلکه در قلمرو وسیع زندگی بشر، این گروه این را باید یاد بگیرند، احکام جدیدش را تحقیق کنند، ناخالصی‌ها و ناسره‌ها را از آن بزدایند و آن را با زبان مناسب در هر جامعه‌ای و هر زمانی و هر مخاطبی به رساترین شکل ممکن به مخاطبین برساند. این وظیفه آن نهاد حوزه‌ای است و اسمش حوزه علمیه است. یک نهاد دانشجویی دیگر داریم که این نهاد ناظر است به اداره امور زندگی مردم منهای مسایل مربوط به دین، مردم معاش دارند، کسب دارند، راه دارند، ساختمان دارند، جسم دارند، شناسایی‌های گوناگون لازم است. تحقیق در امور زندگی مردم لازم است علوم مختلف و انواع و اقسام دانشها، برای بهتر کردن و راه انداختن زندگی مردم، وجود دارد. این نهاد هم مشغول فراگیری این دانشهاست که اینها را فرا بگیرد… و آنها را برای پیاده شدن در جامعه آماده کند. تحقیقات نو، دنیایی را جذب کند و خودش به نوبه خود، تازه‌هایی در این دانشها بیافریند و به بشریت عرضه کند. این هم یک نهاد دانشجویی دیگر. حالا اگر هر دوی این نهادهای دانشجویی خوب کار کنند و با هم رابطه متقابل دوستانه و از خود دانستن یکدیگر داشته باشند معنایش این خواهد شد که این جامعه، هم دینش، هم دنیایش آباد خواهد شد. آنها جهت گیری زندگی او را تصحیح میکنند و اینها حرکات زندگی او را تسهیل می‌کنند. آنها فکر و ذهن و روح او را آنچنان که از زشتی‌ها و نادرستی‌ها می‌آلایند که بفهمد به کجا باید حرکت کند و اینها وسیله این حرکت را به دست او می‌دهند تا حرکت کند.

از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دانشجویان( وحدت حوزه و دانشگاه)