کسی که برای حل مشکلات دیگران به آنها پول قرض می دهد یا ضامن وام آنها می شود و به دروغ نمی گوید که ندارم و گرفتارم،احمق نیست. کریم و جوانمرد است.

كسي كه در مقابل بي ادبي و بي شخصيتي ديگران با تواضع و محترمانه صحبت مي كند و مانند آنها توهين و بددهني نمي كند،احمق نيست. مودب و باشخصيت است.

کسی که از معایب و کاستی های دیگران، درمی گذرد و بدی ها را نادیده می گیرد،احمق نیست. شریف است.

کسی که دربارۀ پول و دستمزدش زیاد اصرار نمی کند و خیال می کند دیگران انصاف و شعور دارند،
احمق نیست، مناعت طبع دارد.

کسی که برای شنیدن حرف ها و شعرها و قصه ها و اثار هنری یک جوان بی تجربه وقت می گذارد و حوصله به خرج می دهد،
احمق نیست، انسان است.

کسی که به موقع می آید و برای با کلاس بودن، عده ای را منتظر نمی گذارد
احمق نیست، منظم و محترم است.

کسی که به دیگران اعتماد می کند و آنها را سر سفرۀ خود می نشاند و به خانه اش راه می دهد یا به محفل دوستانه و چای و قهوه ای دعوت می کند و صمیمانه و دوستانه رفتار میکند،احمق نیست، متواضع و مهربان است

انسان بودن هزينه سنگيني دارد.

خوب باش
اما به اندازه ی توانت
منتش را هم روی کسی نگذار
خوب بودن یا نبودن
انتخاب توست
می توانی باشی یا نباشی
امااگر انتخابت خوب بودن است
در انتخابت بمان.
ادامه بده
اما منتظر نباش برایت کف بزنند
انتظار تلافی هم نداشته نباش.

خیلیها با خوبی ات غریبی می کنند
چون بلد نیستن جواب خوبی را بدهند
یاد نگرفته اند
می ترسند.

خیلیها هم نه.
بلدند چکار کنن که تو خوبتر شوی.

اما تو فقط
تا جایی که توانش را داری در راهت بمان
تقلا نکن بیشتر از خودت باشی
اگر خوب بودنت را با تقلا حفظ کنی زود خسته می شوی
می رنجی
توقع برگشت داری
همش دلت می خواهد جواب دوست داشتنت
خواستنت
مهرت
لبخندت
تلفنت….
چیزی باشد درست اندازه ی مهربانی ات.

اما
مهربانی که اندازه ندارد
چیز بی اندازه را هم که نمی شود پیمانه زد.شمرد

حالا بنشین با خودت فکر کن
فکر کن و ببین می توانی
خوب باشی و در خوب بودنت
بی انتظار
بمانی؟

شخص ثروتمندی خواست بهلول را در میان جمعی به مسخره بگیرد.
به بهلول گفت:

هیچ شباهتی بین من و تو هست؟
بهلول گفت:البته که هست.

مرد ثروتمند گفت:
چه چیز ما به همدیگر شبیه است؟

بهلول جواب داد:
دو چیز ما شبیه یکدیگر است
یکی جیب من
و کله ی تو که هر دو خالی است
و
دیگری جیب تو
و کله من که هر دو پر است

نیمه شبی چند دوست به قایق‌سواری رفتند و مدت زیادی پارو زدند. سپیده که زد گفتند: «چقدر رفته‌ایم؟ تمام شب را پارو زده‌ایم!» اما دیدند درست در همان جایی هستند که شب پیش بودند! آنان تمام شب را پارو زده بودند، ولی یادشان رفته بود طناب قایق را از ساحل باز کنند!

در اقیانوﺱِ بی‌ پایان هستی، انسانی که قایقش را از این ساحل باز نکرده باشد هر چقدر هم که رنج ببرد، به هیچ کجا نخواهد رسید. شما قایقتان را به کدام ساحل بسته‌اید؟ ساحل افکار منفی، ناامیدی، ترس، زیاده‌خواهی، غرور کاذب، خودبزرگ‌بینی، گذشته یا …