کودکان برای كامل كردن زندگی ما به دنیا نيامده اند…

آنها براي جبران نقصها و برآوردن آرزوهاي ما نيامده اند.

آنها براي اينكه ما را به بزرگي و شهرت و افتخار برسانند، نيامده اند.

 آنها انسانهایی مستقل از ما هستند که از قضا، قرار است چندصباحی زندگيشان را در كنار ما و با ما بگذرانند.

این زبان دل خیلی‌ از جوونهاست که میخوان یه روزی خوب بشن ولی مدام امروز و فردا می‌کنن.

این رو در اصطلاح دین بهش میگن: تسویف (یعنی امروز و فردا کردن)

حال ببینیم عاقبت این افراد چی میشه:

در روایت آمده:

إنَّ أکْثَرَ صِیاحِ أهْلِ النّارِ مِنَ التَّسْوِیفِ.

بیشترین فریاد جهنّمیان از به تأخیر انداختن توبه است.

المحجّة البیضاء: ج۷ ص۲۲ / جامع السعادات، ج 3، ص 46

در واقع این افراد از ابتدا آدم‌های بدی نبودن، ولی چون برای توبه امروز و فردا کردن، کم کم گناه در قلبشون زیاد شده،

و روزی میرسه که قلبشون تیره میشه و دیگه اصلا به طرف توبه برنمیگردن، یا کلا اعتقاداتشون رو از دست میدن.

نتیجه اینکه، اینها همون انسانهای خوبی بودن که با تأخیر انداختن توبه، زمینه‌ سیاهی قلبشون رو خودشون فراهم کردن و عاقبت سر از جهنم درآوردن…