آسایش یک امر بیرونی؛

و آرامش یک پدیده ی درونیست؛

مردم ممکنه خیلی تو آسایش باشند؛

اما معدود افرادی هستند که درآرامش زندگی میکنند. 

” آسایش ”  یعنی راحتی در زندگی؛

که با امکانات و ثروت خوب و زیاد

 به دست میاد؛ هرچی دلشون بخواد میخرند؛ هر کجا خواستند میروند و …

” آرامش ” رو کسانی دارند که از درون سالم و سلامتند؛

شاید بی چیز باشند اما دلشون خوشه به اونچه دارند راضیند؛

 چه خوب میشد که ما در  عین آسایش، آرامشم همرامون بود!

مرحوم شیخ صدوق، طوسی، طبرسی و برخی دیگر از بزرگان به نقل از نسیم ( خادم امام حسن عسکری علیه السلام )حکایت کنند:

هنگامی که حضرت صاحب الزّمان علیه السلام  به دنیا آمد، همان لحظه انگشت سبّابه خود را به سمت آسمان بلند نمود.

در همین لحظه ناگهان عطسه ای کرد و سپس اظهار داشت: «الحمد للّه ربّ العالمین، و صلّی اللّه علی محمّد و آله».

بعد از آن با کمال فصاحت فرمود: ظالمان و ستمگران گمان کرده اند که حجّت و ولیّ خداوند متعال زایل و نابود شونده است، چنانچه به ما اجازه سخن گفتن و بیان حقایق داده شود، همانا شکّ و شُبهه از بین خواهد رفت.

همچنین به نقل از نسیم خادم حکایت نمایند:

یک شب پس از آن که حضرت مهدی موعود (عجّل اللّه تعالی فرجه الشرّیف) تولّد یافت، چند روزی بعد از آن به محضر مبارک آن حضرت شرفیات شدم، هنگامی که نشستم عطسه کردم.

حضرت در حقّ من دعائی کرد و فرمود: «یَرْحَمُکَ اللّهُ».

من از محبّت و دعای حضرت، بسیار خوشحال شدم.

سپس به من فرمود: ای نسیم! آیا می خواهی تو را به نتیجه و فایده عطسه آشنا سازم؟

عرضه داشتم: بلی، فدایت گردم.

حضرت در همان موقعیّتی که تازه به دنیا آمده بود، فرمود: «هُوَ أمانٌ مِنَ الْمَوْتِ ثَلاثَةُ أیّامٍ» یعنی؛ عطسه انسان را از مرگ به مدّت سه روز در أمان می دارد.

چهل داستان و چهل حدیث از امام زمان (عج) 

نویسنده :عبدالله صالحي

روزی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) با یکی از اصحاب به نام حارثه بن نعمان انصاری ملاقات کردند و به عنوان احوالپرسی فرمودند چگونه صبح کردی؟

او عرض کرد صبح کردم در حالی که مؤمن به حق هستم.

پیامبر فرمودند هر ایمانی نشانه ای می خواهد، نشانه ایمان تو چیست؟

حارثه عرض کرد به دنیا دل نبسته ام، شب ها را در عبادت به سر می برم و روزها روزه می گیرم و گویی خود را در عرش الهی می یابم که روز حساب و بازخواست اعمال نزدیک شده است و گویی بهشتیان را می بینم که با هم ملاقات می نمایند و دوزخیان را مشاهده می کنم که عذاب می گردند.

پیامبر به او فرمودند تو مؤمنی هستی که خداوند قلبت را به نور ایمان روشن ساخته، استوار باش که خداوند تو را استوار و ثابت قدم نماید.

حارثه عرض کرد در خود چیزی می یابم که به واسطه آن، احساس خطر بر ایمان خویش دارم.

من خوف و بیم دارم که از ناحیه چشمان خود به گناه آلوده گردم.

پیامبر برای او دعا کرد و در نتیجه او از ناحیه خطای چشم راحت شد.

 منبع: داستان ها و پندها، جلد ۱۰، صفحه ۸۰

تا پیامبر هست، خدا مرحمتی دارد که تمام مسائل جامعه تحت اشراف پیامبر اداره می‌شود و چیزی از پیامبر مخفی نمی‌ماند. تمام تحرکات توسط #جبرئیل به پیامبر گزارش می‌شد و می‌ترسیدند که رسوایی پیش بیاید. جمعی از صحابه جمع بودند؛ افراد بلاکشیده و فقیر. آن‌ها گفتند که شمشیر خدا آنطور که شایسته‌اش بود از گردن #ابوسفیان عبور نکرد. #خلیفۀ_اول گفت: «أ تقولون هذا لشیخ قریش؟»؛ او ابوسفیان را شیخ قریش خواند و فهمید چه اشتباهی کرده‌است. خود را به پیامبر رساند و گفت من اشتباه کردم و چه کنم تا جبران شود. یا در #سورۀ_منافقون، حرف‌های منافقان که آن‌ها را انکار می‌کردند، دقیقاً نقل شده‌است. یا در #سورۀ_تحریم می‌فرماید خدا و جبرئیل و صالح المؤمنین به کمک پیامبر می‌آیند. اما بعد از پیامبر خبری از این امدادها نیست. لذا هر کس هر کاری دلش می‌خواهد