ایستادن اجبار کوه بود، رفتن سرنوشت آب. افتادن تقدیر برگ و صبر پاداش آدمی.

پس بی هیچ چشم داشتی حراج محبت کنیم که همه ما فقط خاطره ایم.

​وقتي که راه نمی روی زمين هم نمی خوری ،

 اين “زمين نخوردن” محصول سکون است نه مهارت .🙄

وقتی تصميم نمی گيری و کاری نمی کنی‌ ، مسلما اشتباه هم نمی کنی ؛

 اين “اشتباه نکردن” محصول انفعال است نه انتخاب .

خوب بودن به اين معنی نيست که درهای تجربه را بر خود ببندی و فقط پرهيز کنی ؛ 

خوب بودن در انتخاب های صحيح ماست که معنا پيدا کرده و شکل می گيرد. 

اشتباه کنيد اما آن را مجددا تکرار نکنيد !!

 املای ننوشته غلط هم ندارد …

اگر در درونت صلح و آرامش برقرار باشد،

آن را در دیگران نیز می یابی.

اگر ذهنت آشفته باشد، 

آشفتگی در اطرافت

موج خواهد زد.

بنابراین آرامش را درون خود بیاب؛

آنگاه می بینی

چگونه به بیرون منعکس می گردد.

تو خود، 

همان آرامشی؛

همان خوشبختی.

پس بیشتر جست و جو کن.

به یاد داشته باش

آرامش در جای دیگری نیست 

اگر درونت متلاطم باشد.

​

ﺧﯿﺮ ﺩﺭ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪ؛

ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻮﺩ…

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍﯼ ﺭﺥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻏﺼﻪﺩﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛

ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﯾﻦ ﺑﺤﺮﺍﻥ،

ﺑﺮﮐﺎﺗﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪﯼ ﺗﻠﺦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯽﺩﻫﺪ!

ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ:

“ﺳﺎﻗﯽ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﯾﺰﺩ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺍﻭﺳﺖ…”

ﺧﺪﺍﯾﺎ؛

ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﺷﮏ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻨﺪﻩﺍﺕ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ، ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ…

ﻭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺸﺎﻧﺪﯼ…