حضرت علی علیه السلام:

🔹مَن عَشِقَ شَیئا أعشى بَصَرَهُ وأمرَضَ قَلبَهُ، فَهُوَ یَنظُرُ بِعَینٍ غَیرِ صَحیحَةٍ، ویَسمَعُ بِاذُنٍ غَیرِ سَمیعَةٍ، قَد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ، وأماتَتِ الدُّنیا قَلبَهُ، ووَلِهَت عَلَیها نَفسُهُ.

هر کس به چیزى (امور دنیایی) عشق ورزد، دیده‏اش را کور و دلش را بیمار ساخته است.

چنین شخصى با چشمى بیمار مى‏نگرد و با گوشى ناشنوا مى‏شنود.

به حتم، شهوت‏ها پرده خِردش را دریده ‏اند، دنیا قلبش را میرانده است، و نفسش شیفته دنیا گشته است.

 منظور از این عشق، عشقیست که در آن اثری از خدا نیست، مثل عشق به مال و عشقهای مجازی

والا اگر خدایی باشد، باعث رشد و ترقی انسان میشود، مثل عشق به همسر به امر خدا

نهج البلاغة: الخطبه 109

امروز به عشاق حسین،

زهرا دهد مزد عزا

یک عده را درمان دهد،

یک عده بخشش در جزا

یک عده را مشهد برد،

یک عده را دیدار حج

باشد که مزد ما شود،

تعجیل در امر فرج

حلول ماه ربیع الاول مبارک