امام رضا عليه  السلام  : 

 پدرم را در خواب ديدم فرمود: پسرم! ،هرگاه در سختى و گرفتارى بودى جمله  «يا رؤوف يا رحيم»  را فراوان بگو 

منهج الدعوات،ص 397

«پیر شدن فقط پوسیده شدن نیست، پیر شدن رشد است. منتها رشد معنوی، بیشتر از اینکه فکر کنید پیر می‌شوید که بمیرید، نکات ارزنده و مثبت دارد. قسمت مثبت آن این است که باور کنید خواهید مرد، پس بهتر زندگی می‌کنید. اگر پیر شدن اینقدر ارزشمند است، پس چرا مردم همیشه می‌گویند: آه، اگر دوباره جوان می‌شدم! هیچگاه نمی‌شنوید که مردم بگویند: آرزو دارم شصت و پنچ ساله باشم.  می‌دانی به چه دلیل است؟ زندگی رضایت بخشی نداشته‌اند. اگر معنای زندگی را یافته باشید وعبد خدا بوده باشید، هیچگاه نمی‌خواهید که برگردید و جوان شوید، می‌خواهید ادامه دهید و هر لحظه بیشتر بدانید وکامل شوید منتظرید تا زودتر شصت و پنچ ساله و… شوید.و به جهانی بزرگتر انتقال یابید…..

دیر زمانی نیست که دریافته ام 

وقتی از کسی رنجش و کینه ای به دل میگیرم، درحقیقت برده ی او میشوم؛

او افکارم را تحت کنترل خود میگیرد؛

اشتهایم را ازبین میبرد؛

آرامش ذهن و نیات خوبم را می رباید و

لذت کار کردن را از من میگیرد؛

اعتقاداتم را ازبین میبرد و مانع از استجابت دعاهایم میگردد؛

او آزادی فکرم را میگیرد و هرکجا که میروم برایم مزاحمت ایجاد میکند؛

هیچ راهی برای فرار از او ندارم.

تازمانی که بیدارم، بامن است و وقتی که خوابیده ام، وارد رویاهایم میشود؛

وقتی مشغول رانندگی هستم یا وقتی در محل کار خود هستم، کنار م است؛

هرگز نمیتوانم احساس شادی و راحتی کنم…

او حتی بر روی تُنِ صدایم نیز تاثیر میگذارد؛

او مجبورم میکند تا به خاطر سوء هاضمه، سَر دَرد و یا بی حالی دارو مصرف کنم؛

او لحظات شاد و فَرح بخش زندگی را از من 

می دزدد؛

بنابراین دریافته ام 

اگر نمی خواهم برده باشم،

 در دل نسبت به دیگران کینه و رنجشی نداشته باشم!

خود را در آیینه نگریستم 

و دریافتم

ارزش من بیش از یک فکر نا آرام است.

دانستم دلم جایگاه خداوندست که همواره مرا لبریز از عشق و مهربانی و آرامش می کند.

پس دلم را برای او از هر چه غیر او بود خالی کردم.