كسى كه مصیبتى به او رسد، پاداش او از خداى تعالى بهشت است. خدا برای مؤمن که بد نمی‌خواهد.

اگر عزیزتان را از دست داده‌اید:

اولاً جدایی شما موقت است و در دیار باقی دوباره در کنار هم خواهید بود. 

ثانیاً ناراحتی کوتاه شما در دنیا پاداش ابدی خواهد داشت. 

این پاداش آن‌قدر بزرگ است که اگر مؤمن بداند كه خداوند چه پاداش بزرگى در برابر بلا برایش آماده كرده آرزو مى‏كند كه در دنیا او را با قیچی‌ها تكه تكه كنند

اما در مقابل، بی‌صبری اجر مصیبت را از بین می‌برد.

 حتی گفته شده مصیبت‌زده‌ای که دستش را بر روی رانش بزند یا دست راستش را پشت دست چپش بزند(آن‌گونه که نشانه بی‌تاب شدن است) از پاداش مصیبت محروم می‌شود.

 امام صادق علیه السلام فرمودند: آن مصیبتى را كه تو در برابر آن صبر نمودى و مستوجب ثواب الهى گردیدى مصیبت مشمار،

 بلكه مصیبت آن است كه صاحب آن بر اثر بی‏صبرى و بى‏تابى از اجر و ثواب آن محروم گردد..

وقتی فرزند بنده اى از بندگان خدا فوت می کند، 

خداى تعالى از ملائكه خود سوال مى فرمايد كه آيا فرزند بنده مرا گرفتند؟

عرض مى كنند: آرى، 

خداوند مى فرمايد: گرفتيد ميوه دل او را؟ 

عرض مى كنند: آری،

خدا مى فرمايد: بنده من چه گفت؟

عرض ‍ مى كنند: تو را ستايش نمود و انا لله و انا اليه راجعون گفت، 

خداوند مى فرمايد: خانه ای براى او در بهشت بنا گذاريد و آن را بيت الحمد بنامید..

نکته: گریه و حزن و اندوه در مصیبت  اشکالی ندارد،به شرط اینکه منجر به بی تابی و ناشکری نشود.

کافی، ج 2، ص 255.

کافی، ج 2، ص 91

الخصال، ج 1، ص 191.

 کافی، ج 3، ص 225.

​

در روایت است وقتی تلقین به بعضی مردگان خوانده می شود و او را تکان می دهند و می گویند: “اِسمَع!اِفهَم!” ملایکه میخندند که این زنده بود نفهمید الان چگونه بفهمد؟!!!❗️ 

خدا کند ما از این دسته نباشیم که ملائکه به ما بخندند. إن شاءالله تا زنده هستیم، بشنویم و بفهمیم.

یک جای دیگر که ملائکه می خندند، زن بی حجابی است که رویش را از نامحرم نمی گرفته و حالا مرده است. وقتی او را دفن می کنند، باید روی او ر ا باز کنند و عقب بزنند، قبر کن می گوید: “یک محرم بیاید"❗️

اینجاست که ملائکه می خندند و می گویند: “این وقتی زنده بود، همه سر و صورت او را می دیدند و محرم و نامحرم نداشت، حالا می گویید محرم بیاید، رویش را عقب بزند؟!

“از بیانات آیت الله مجتهدے تهرانے(ره)”
      

از امام صادق(علیه السلام) پرسیدند:که چرا کسانی که در آخر زمان زندگی می کنند رزق و روزیشان تنگ است؟ فرمودند : به این دلیل که غالبا نمازهایشان قضا است.

 مردی به خدمت امام صادق(علیه السلام) آمد و عرضه داشت : من مرتکب گناهی شده ام.

امام فرمود :خدا می بخشد.

آن شخص عرضه داشت :گناهی که مرتکب شده ام خیلی بزرگ است.

امام فرمود: اگر به اندازه ی کوه باشد خدا می بخشد.

آن شخص عرضه داشت: گناهی که مرتکب شده ام خیلی بزرگتر است.

امام فرمود : مگر چه گناهی مرتکب شده ای؟

وآن شخص به شرح ماجرا پرداخت.

پس از اتمام سخن امام رو به آن مرد کرد و فرمود: خدا می بخشد، من ترسیدم که نماز صبح را قضا کرده باشی!

همچنین مرحوم آیت الله حاج شیخ حسنعلی اصفهانی (معروف به نخودکی) در وصیت خود به فرزندش می گوید:

اگر آدمی چهل روز به ریاضت و عبادت بپردازد ولی یک بار نماز صبح از او فوت شود، نتیجه آن چهل روز عبادت بی ارزش (نابود) خواهد شد…

 جهاد با نفس/ج۱/ص۶۶

 وسایل شیعه/ج۳/ص۱۵۶

رسول اعظم حضرت محمد (ص) با تقسیم بندی خواب در اوقات مختلف روز و نامگذاری آن به انواع مختلف، خوابیدن در برخی اوقات روز را نهی کرده اند. ایشان می فرمایند:

خواب بر هفت قسم است:

1- خواب غفلت؛ و آن خوابیدن در مجلس ذکر است.   

2-  خواب شقاوت؛ و آن خوابیدن در وقت صبح است. 

3- خواب عقوبت؛ و آن خواب در وقت نماز است. 

4- خواب لعنت: و آن خوابی است بعد از نماز صبح (در حالی که هنوز آفتاب طلوع نکرده است)                                                   

5خواب راحت؛ آن خوابی است در وسط روز 

6- خواب رخصت؛ و آن خوابی است که بعد از نماز عشاء باشد                                                                                                 

7-  خواب حسرت؛ و آن خواب در شب جمعه است

(مواعظ العددیه ص321