​ 

 میرزا جواد آقای ملکی تبریزی ،می فرماید:

۱. دنیا، دار بلا و امتحان است

همه افراد به نحوى گرفتارى و مشکل دارند، گرفتارى دنیا خلاصى ندارد و لیکن به برکت و عنایت اهل‌بیت علیهم‌السلام زودگذر است، کارى کنید که در آخرت گرفتار نباشید. عمل در دنیا، میزان در آخرت است؛ پس عمل خود را خالصانه و براى رضایت خدا انجام دهید تا درب‌هاى رحمت بر شما باز شود.

۲. استفاده از عمر

بدانید که جوانى سرمایه‌اى بزرگ، اما زودگذر است که قابل برگشت نمى‌باشد؛ بنابراین از افرادى که معاشرت با آنان عمر انسان را هدر مى‌دهد بپرهیزید و در انجام وظایف شرعى و تحصیل کمالات کوشا باشید و بدانید دقت در مسائل شرعى در رأس همه امور است.

۳. برنامه‌هاى نجات‌بخش

انسان در هر حال باید برنامه‌ریزى داشته باشد تا در آخر عمر پشیمان نگردد. ساعاتى را براى عبادت و انجام واجبات در نظر بگیرد و زمانى را به فراگیرى معارف الهى، اخلاق حسنه، تهذیب نفس و مسائل شرعى اختصاص دهد، همان‌گونه که زمانى را هم براى رفع نیاز دنیوى خود قرار داده و آنچه که حلال و ستوده است انجام دهد.

به امام حسین (علیه السلام) گفته شد ای فرزند پیامبر خدا، چگونه صبح کردی؟

امام فرمود صبح کردم، در حالی که پروردگارم بر فراز من و آتش، جلوی من است و مرگ، مرا می جوید و حساب، مرا احاطه کرده است و من، در گروی عمل خویشم.

نه آنچه دوست دارم می یابم و نه می توانم آنچه را ناخوش دارم از خود برانم.

کارها به دست غیر من است.

اگر بخواهد، عذابم می کند و اگر بخواهد، از من در می گذرد.

پس کدام فقیر، فقیر تر از من است؟

منبع: من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق

 

مردی به امام حسین (علیه السلام) گفت شریف ترین مردم کیست؟

امام فرمود آنکه پیش از آنکه اندرزش دهند، خود اندرز گیرد و پیش از آنکه بیدارش کنند بیدار شود.

مرد گفت گواهی می دهم که خوشبخت حقیقی، چنین کسی است.

منبع: محاضرات الأدبا، حسین بن محمد راغب اصفهانی