حجت الاسلام والمسلمين قدس از شاگردان آيت الله بهجت نقل مي‌كند، روزي آقاي بهجت در رابطه با بزرگواري و اغماض ائمه اطهار صلوات الله عليهم فرمودند» :

در نزديكي نجف اشرف، در محل تلاقي دو رودخانه فرات و دجله آباديي است به نام «مصيب»، كه مردي شيعه براي زيارت مولاي متقيان امير المؤمنين عليه السلام از آنجا عبور مي‌كرد و مردي كه در سر راه مرد شيعه خانه داشت همواره هنگام رفت و آمد او چون مي‌دانست وي به زيارت حضرت علي عليه السلام مي‌رود او را مسخره مي‌كرد. حتي يك بار به ساحت مقدس آقا جسارت كرد، و مرد شيعه خيلي ناراحت شد.

چون خدمت آقا مشرف شد خيلي بي تابي كرد و ناله زد كه:

تو می‌دانی اين مخالف چه مي‌كند. آن شب آقا را در خواب ديد و شكايت كرد آقا فرمود: او بر ما حقي دارد كه هر چه بكند در دنيا نمي‌توانيم او را كيفر دهيم. شيعه مي‌گويد عرض كردم: آري، لابد به خاطر آن جسارتهايي كه او مي‌كند بر شما حق پيدا كرده است؟!

حضرت فرمودند: بله او روزي در محل تلاقي آب فرات و دجله نشسته بود و به فرات نگاه مي‌كرد، ناگهان جريان كربلا و منع آب از حضرت سيد الشهدا عليه السلام به خاطرش افتاد و پيش خود گفت: عمر بن سعد كار خوبي نكرد كه اينها را تشنه كشت، خوب بود به آنها آب مي‌داد بعد همه را مي‌كشت، و ناراحت شد و يك قطره اشك از چشم او ريخت، از اين جهت بر ما حقي پيدا كرد كه نمي‌توانيم او را جزا بدهيم.

آن مرد شيعه مي‌گويد: از خواب بيدار شدم، به محل برگشتم، سر راه آن سني با من برخورد كرد و با تمسخر گفت: آقا را ديدي و از طرف ما پيام رساندي؟ ! مرد شيعه گفت: آري پيام رساندم و پيامي دارم. او خنديد و گفت: بگو چيست؟ مرد شيعه جريان را تا آخر تعريف كرد. وقتي رسيد به فرمايش امام عليه السلام كه وي به آب نگاهي كرد و به ياد كربلا افتاد و…، مرد سني تا شنيد سر به زير افكند و كمي به فكر فرو رفت و گفت: خدايا، در آن زمان هيچ كس در آنجا نبود و من اين را به كسي نگفته بودم، آقا از كجا فهميد. بلافاصله گفت: أشهد أن لا إله إلا الله، و أن محمداً رسول الله، و أن علياً أميرالمؤمنين وليّ الله و وصيّ رسول الله و شيعه شد.

اگر کسی آرزوی بدبختی فردی را بکند، 

مطمئنا بدبختی به سوی خودش جذب خواهد شد. اگر کسی آرزوی موفقیت کسی را داشته باشد 

و به او کمک کند، او آرزوی موفقیت برای خودش کرده است و به خودش در راه موفقيت کمک نموده است.

إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا

ﺍﮔﺮ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻱ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ .🌿سوره اسرا  ایه ۷🌿

​ 

امام سجاد (علیه السلام) نقل می کند که در روز عاشورا، امام حسین (علیه السلام) برجست و بر شمشیرش تکیه داد و با صدایی بلند، بانگ زد و فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا مرا می شناسید؟

گفتند آری، تو فرزند پیامبر خدا و نوه اویی.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که جدم پیامبر خدا است؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که مادرم فاطمه (سلام الله علیها)، دختر پیامبر است؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که پدرم علی بن ابی طالب (علیه السلام) است؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که جده ام خدیجه دختر خویلد، نخستین زن مسلمان این امت است؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که سیدالشهدا حمزه، عموی پدرم است؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که جعفر، پرواز کننده در بهشت، عموی من است؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که این، شمشیر پیامبر خدا است که بر گردنم آویخته ام؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که این، عمامه پیامبر خدا است که به سر کرده ام؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود شما را به خدا سوگند می دهم، آیا می دانید که علی (علیه السلام)، پیش تر از همه اسلام آورد و علمش از همه بیشتر و بردباری اش از همه فزون تر است و اوست ولی هر مرد و زن مسلمانی؟

گفتند به خدا، آری.

فرمود پس به چه علت، خونم را حلال می شمارید در حالی که پدرم فردای قیامت، کسانی را که چون شتر تشنه هجوم آورده اند، از کنار حوض کوثر می راند و روز قیامت، پرچم حمد در دست جدم است؟

گفتند همه اینها را می دانیم، ولی تو را رها نمی کنیم تا تشنه کام، مرگ را بچشی.

امام حسین (علیه السلام) که آن روز ۵۷ ساله بود، محاسنش را گرفت و فرمود خشم خدا، آن هنگام بر یهود سخت شد که گفتند عُزَیز، پسر خدا است.

خشم خدا، آن هنگام بر مسیحیان سخت شد که گفتند مسیح، پسر خدا است.

خشم خدا، آن هنگام بر مجوسیان سخت شد که آتش را به جای خدا پرستیدند.

خشم خدا بر قومی سخت شد که پیامبرشان را کشتند.

خشم خدا بر این گروهی که اراده قتل پسر پیامبرتان را دارند، سخت شده است.

منبع: أمالی شیخ صدوق، محمد بن علی ابن بابویه

امام سجاد (علیه السلام) می فرماید من در شبی که صبح فردایش، پدرم حسین (علیه السلام) کشته شد با او بودم.

به یارانش فرمود این، شب است.

آن را مَرکب خود بگیرید که این جماعت، در پی من اند و اگر مرا بکشند، دیگر به شما کاری ندارند و شما از جهت بیعت با من، آزاد و اختیاردار هستید.

یارانش گفتند نه، به خدا سوگند، هرگز چنین نمی شود.

امام فرمود فردا همه شما کشته می شوید و هیچ یک از شما نمی رهد.

گفتند ستایش خدایی که ما را به شرف کشته شدن، همراه تو رساند.

سپس امام حسین (علیه السلام) دعا کرد و به آنان فرمود سرهایتان را بالا بگیرید و بنگرید.

پس به جایگاه و منزلگاه خود در بهشت نگریستند.

امام حسین (علیه السلام) به آنان فرمود فلانی، این منزل توست؛ فلانی، این قصر توست؛ فلانی، این درجه توست.

از این رو، هر یک از آنان با سر و سینه به استقبال نیزه ها و شمشیرها می رفتند تا به جایگاهشان در بهشت برسند.

منبع: الخرائج و الجرائح، قطب الدین راوندی