ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ” ﻋـﺎﺑـﺪ” ﺑﺎﺷﯽ،

” ﻋـَﺒﺪ” ﺑـﺎﺵ !

ﺷـﯿﻄﺎﻥ ﻫﻢ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ۶۰۰۰ ﺳـﺎﻝ ﻋﺒـﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ،

ﻋـﺎﺑـﺪ ﺷﺪ، ﺍﻣﺎ

“ﻋـَﺒـﺪ ” ﻧـﺸﺪ …

ﺗــﺎ ﻋـَﺒـﺪ ﻧـﺸﻮﯼ، ﻋﺒﺎﺩﺗﺖ ﺳـﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧـﺪﺍﺭﺩ؛

ﻋـَﺒﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﯾﻌﻨﯽ:

ﺑﺒـﯿﻦ ﺧﺪﺍﯾﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺧـﻮﺍﻫﺪ، ﻧﻪ ﺩﻟﺖ…

حضرت علامه حسن زاده آملي 

کسانی که اعتقاد دارند 

دیگران باید 

موفقیت را به او دهند

همانند کسانی هستندکه

برای گذر از رودخانه

منتظرندتا آب رودخانه

خشک شود…

مرد جوان فقیر و گرسنه ای دلتنگ و افسرده روی پلی نشسته بود 

و گروهی از ماهی‌گیران را تماشا می کرد، 

در حالیکه به سبد پر از ماهی کنار آنها چشم دوخته بود.

با خود گفت: کاش من هم یک عالمه از این ماهی ها داشتم. 

آن وقت آن ها را می فروختم و لباس و غذا می خریدم.

یکی از ماهی‌گیران پاسخ داد: 

اگر لطفی به من بکنی هر قدر ماهی بخواهی به تو می دهم.

این قلاب را نگه دار تا من به شهر بروم و به کارم برسم.

مرد جوان با خوشحالی این پیشنهاد را پذیرفت.

در حالیکه قلاب مرد را نگه داشته بود،

 ماهی ها مرتب طعمه را گاز می زدند و یکی پس از دیگری به دام می افتادند. 

طولی نکشید که مرد از این کار خوشش آمد و خندان شد.

مرد مسن تر وقتی برگشت، گفت: همه ی ماهی ها را بردار و برو 

اما می خواهم نصیحتی به تو بکنم. دفعه 

بعد که محتاج بودی وقت خود را با خیال‌بافی تلف نکن. 

قلاب خودت را بنداز تا زندگی ات تغییر کند،

زیرا هرگز آرزوی ماهی داشتن تور ما را پر از ماهی نمی کند❗️

چون امام حسین (علیه السلام) شب را به صبح آورد، مردی کوفی به نام ابوهرّه اَزدی را دید که بر ایشان وارد شد و سلام داد و گفت ای فرزند پیامبر خدا، چه چیز تو را از حرم خدا و حرم جدت پیامبر خدا، بیرون کشیده است؟

امام حسین (علیه السلام) فرمود وای بر تو، ای ابوهرّه.

امویان مالم را گرفتند، صبر کردم.

دشنامم دادند، صبر کردم.

در پی ریختن خونم بودند، گریختم و به خدا سوگند، این گروه ستمکار مرا می کشند و خدا هم لباسِ خواریِ فراگیری را بر آنها می پوشانَد و شمشیری بُرنده را بر آنها حاکم می کند.

خداوند، کسی را بر آنها مسلط می کند که چنان خوارشان سازد که از قوم سبأ هم خوارتر شوند.

منبع: لُهوف، سید ابن طاووس