۱-غسل‌كردن
۲-پوشیدن‌ لباس‌ پاکیزه‌ و‌ نو
۳-خوردن‌ تربت‌ اباعبدالله(سلام‌الله‌علیه)
٤-تبريك و تهنيت به يكدیگر‌
٥-تبسم‌کردن
٦-ذکر جمیل صلوات
٧-رفتار نیکو با جمیع
٨-عقد برادری
٩-صله رحم
١٠-روزه گرفتن‌
١١-عطر زدن
١٢-طعام دادن
١٣-صدقه دادن
١٤-دوری از گناه
١٥-زیارت مطلقه‌ حضرت امیر(سلام‌الله‌علیه)
١٦-زیارت اباعبدالله (از راه دور و نزدیک)

منبع:قبال‌الاعمال‌ج۱،ص٤٥٦?

روز عید غدیر به نام «عید_ولایت» نامیده می شود….                                                                                                                     روزی است که مفهوم ولایت اسلامی، به وسیله‌ی پیامبر اکرم یک مصداق روشن و عینی پیدا کرد

برای کسانی که میخواهند از اسلام نمونه‌ای ذکر بکنند، بهترین نمونه ، همان کسی است که نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله او را به الهام الهی و به دستور پرودگار عالم، برای منصب عظیم ولایت آن روز معین فرمود.

ولایت که عنوان حکومت در اسلام و شاخصه نظم اجتماعی و سیاسی برای اسلام است، یک معنای دقیق و ظریفی دارد که معنای اصل ولایت هم همان است و آن عبارت است از پیوستگی، پیوند، در هم پیچیدن و در هم تنیدگی.

امام خامنه ای(مدظله)

دل باید حیات داشته باشد؛ اما ما به سمت حَجَریّت [سنگ دلی] پیش مى‏رویم. چه کنیم که قرآن بیمارى‏ها را تا حجریت پیش مى‏برد. پس مواظب باش دلت از سنگ نشود.(ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکمْ مِنْ بَعْدِ ذلِک فَهِی کالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ..‏. سپس دلهای شما بعد از این واقعه سخت شد؛ همچون سنگ، یا سخت‌ تر!. البقرة، 74)
هر چه دل، بیشتر به سمت حجریت مى‏ رود، آرزوها درازتر مى ‏شود، خطاها زیادتر مى‏ شود، دنیاطلبى بیشتر مى گردد و قواعد انسان بیشتر به هم مى‏ خورد. اینجاست که دیگر فرق بین صدق و کذب، از دل بیرون مى‏رود؛ اینجاست که بنده آلوده مى‏شوم به اینکه ببینم این آقا فلان چیز را تأیید کرده، آن آقا فلان کار را کرده، آن یکى پول را دنبال کرده، پس همه‌ی اینها خوب است. [یعنی خطاهای خود را با روش های مختلف توجیه می کند]
اینها همه ملاک ‏هاى شیطانى است که به استدراج منتهى مى ‏شود. این خطرى است که براى ما در سنین بالا ممکن است پیش بیاید. وقتى انسان از گود صلاح و رشد خارج شد در گود «شیطان» قرار مى ‏گیرد.
‌ ‌

‌ ‌
‌ ‌

اگر قد كسي كوتاه باشد، ملامت و مذمت ندارد. عارضه اي است که بر جسم او وارد شده است؛ اما اگر روحي كوتاه در آمد یا همتي كوتاه در آمد، اين جاي ملامت دارد. اگر كسي در عالم ظاهر و دنيا نابينا شد و از نعمت چشم محروم شد جائي براي ملامت او نيست؛ چه بسا خداي متعال اجري هم براي او مترتب كند؛ اما اگر روحي به صفت كوري متصف شد، اين جاي ملامت دارد. ( مَن كَانَ فِي هذِهِ أَعْمَي فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَي)
چه بسيارند ارواحي كه خوب، پاك و زلالند اما كوتاهند. همينطور ميل به زمين پيدا مي كنند. مراد از زمين هم همين دنيائي هست كه در احاديث از آن مذمّت شده است. منظور از دنيای مذموم كره ارض نيست؛ بلكه بخشي از تعلقات غير خدائي است يا فقط دنيا را ديدن يا رکون (تکیه نمودن) به دنيا است. اينها جاي ملامت دارد.
‌