گفتم خواهرم اومدی هیات لطفا حجابت رو هم رعایت کن…

گفت :  دلت باید پاک باشه..

گفتم : دل های کوفیان هم با حسین بود ولی شمشیرشان با یزید!

پس دل پاک کافی نیست…

برای با حسین بودن باید در عمل هم با حسین همراه شد.

 مگرنه در مقابل حسین خواهی بود !…

حسین این زمانه صاحب الزمانه

حواست هس؟

عصر عاشورا که دشمنان برای غارت به خیمه ها ریختند، در درون خیمه ها مجموعا ۲۳ کودک از اهل بیت را یافتند.

به عمر سعد گزارش دادند که این ۲۳ کودک بر اثر شدت تشنگی در خطر مرگ هستند.

عمر سعد اجازه داد به آنها آب بدهند.

وقتی که نوبت به حضرت رقیه (سلام الله علیها) رسید، آن حضرت ظرف آب را گرفت و دوان دوان به سوی قتلگاه حرکت کرد.

یکی از سپاهیان دشمن پرسید کجا می روی؟

حضرت رقیه (سلام الله علیها) فرمود بابایم تشنه بود، می خواهم او را پیدا کنم و برایش آب ببرم.

او گفت آب را خودت بخور، پدرت را با لب تشنه شهید کردند.

حضرت رقیه (سلام الله علیها) در حالی که گریه می کرد فرمود پس من هم آب نمی آشامم.

: ستاره درخشان شام، صفحه 201

آن مرد عاشق بود. آن بازي عشق و آن حريف خدا. 

دور، دور آخر بود و بازي به دستخون رسيده بود. 

آن مرد زمين را سبز مي خواست. 

دل را سبز مي خواست و انسان را سبز، زيرا بهشت سبز است و روح سبز و ايمان سبز…

اما سبزي را بهايي است به غايت سرخ، و بازي به غايتش رسيده بود، به غايتي سرخ. 

و از اين رو بود كه آن مرد، سرخ را برگزيد، كه عشق سرخ است و آتش سرخ و عصيان سرخ.

و از ميان تمامي سرخان، خون را برگزيد. نه اين خونِ رام آرام سر به زير فروتن را، آن خون عاصيِ عاشق را. آن خون كه فواره است و فرياد. 

او خون خويش را برگزيد كه بازي سخت سرخ و سخت خونين بود.

تركش كنيد و تنهايش بگذاريد كه شما را ياراي ياري او نيست. 

اين بازيِ آخر است و نه جوشن به كار مي آيد و نه نيزه و نه شمشير و نه سپر. 

ديگر نه طمع بهشت و نه ترس دوزخ و نه هول رستاخيز. برويد و برداريد و بگريزيد.

ديگر پيراهنتان پاره نخواهد شد، تنتان، پاره پاره خواهد شد. 

كيست؟

كيست كه با تن پاره پاره بماند؟ 

ديگر غنيمتي نصيبتان نخواهد شد، قلب شرحه شرحه تان،غنيمت ديگران خواهد شد. كيست؟ 

كيست كه با قلب شرحه شرحه بماند؟

اين عزيمت را ديگر بازگشتي نيست، زيرا كه آن يار، گلو را بريده دوست دارد و سر را بر نيزه و خون را پاشيده بر آسمان. 

كيست؟ كيست كه با گلوي بريده و خون پاشيده بر آسمان، بماند؟

وقتي بنده ايد و او مالك، بازي اين همه سخت نيست.

وقتي عابديد و او معبود، بازي اين همه سخت نيست.

اما آن زمان كه عاشقيد و او معشوق، يا آن هنگامه كه او عاشق است و شما معشوق، بازي اين چنين سخت است و اين چنين سرخ و اين چنين خونين. 

و بازي عاشقي را نخواهيد برد، جز به بهاي خون خويش.

آن مرد حسين بود و آن بازي كربلا و آن يار، خدا.

عرفان_نظرآهاري

امام حسین (علیه السلام) به مردی فرمود کدام یک را دوست تر می داری؟

مردی اراده کشتن بینوایی ضعیف را دارد و تو او را از دستش می رهانی یا مردی ناصبی اراده گمراه کردن مؤمنی بینوا و ضعیف از پیروان ما را دارد، اما تو دریچه ای از علم را بر او می گشایی که آن بینوا، خود را بدان نگاه می دارد و با حجت های خدای متعال، خصم خویش را ساکت می سازد و او را می شکند.

سپس فرمود حتما رهاندن این مؤمن بینوا از دست آن ناصبی.

بی گمان خدای متعال می فرماید:

«وَ مَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا»

«و هر که او را زنده کند، گویی همه مردم را زنده کرده است»

یعنی هر که او را زنده کند و از کفر به ایمان ارشاد کند، گویی همه مردم را زنده کرده است، پیش از آنکه آنان را با شمشیرهای تیز بکشد.

منابع:

1. التفسیر المنسوب الی الامام العسکری (علیه السلام)، محمد صالحی‌ اندیمشكی

2. سوره مائده، آیه 32