امام عصر (عجل الله) در تاویل آیه کهیعص می فرمایند:

کاف،اسم کربلاست..ها،هلاکت عترت است..یاء، یزید ظالم..عین،یعنی عطش..صاد،نشانه صبر است.

امام حسین (ع) خطاب فرزندش امام سجاد (ع) می فرماید:

این امت خون مرا می ریزد و این خون تا زمان ظهور نهمین فرزندم که از نسل توست می جوشد.

امام زمان (عج) هم در هنگام ظهور خود را با صفات امام حسین علیه السلام معرفی می کند:

“علی يا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِي الحُسَين قَتَلُوهُ عَطشانا""ً

اصلا عاشورا با ظهور گره خورده است…

هیئتی که درآن نام مهدی نباشد باطل است…

ما برای حسین (ع) گریه می کنیم تا یاد بگیریم�

« امام زمان مان را تنها نگذاریم…»

کلام استاد رائفی_پور

در باز شد… 

برپا !… بر جا !

درس اول : بابا آب داد ، ما سیرآب شدیم.

بابا نان داد ، ما سیر شدیم…

اکرم و امین چقدر سیب و انار داشتند در سبد مهربانی شان…

و کوکب خانم چقدر مهمان نواز بود

و چقدر همه منتظر آمدن حسنک بودند…

کوچه پس کوچه های کودکی را به سرعت طی کردیم

و در زندگی گم شدیم.

همه زیبایی ها رنگ باخت…!

و در زمانه ای که زمین درحال گرم شدن است قلب هایمان یخ زد!

نگاهمان سرد شد و دستانمان خسته…

دیگر باران با ترانه نمی بارد!

و ما کودکان دیروز دلتنگ شدیم ،

زرد شدیم ، پژمردیم…

و خشکزار زندگیمان تشنه آب شد…

و سال هاست وقتی پشت سرمان را نگاه می کنیم، 

جز رد پایی از خاطرات خوش بچگی نمی یابیم،

و در ذهنمان جز همهمه زنگ تفریح ، طنین صدایی نیست…!

و امروز چقدر دلتنگ “آن روزها” ییم 

و هرگز نفهمیدیم ،

چرا برای بزرگ شدن این همه بی تاب بودیم..

مگر از صداقت کودکی سیر شده بودیم..

پاک کن هایی ز پاکی داشتیم

یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت

دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستانمان از آه بود

برگ دفترهایمان از کاه بود

تا درون نیمکت جا می شدیم

ما پر از تصمیم کبری می شدیم

با وجود سوز و سرمای شدید

ریزعلی، پیراهنش را می درید

کاش می شد باز کوچک می شدیم

لااقل یک روز کودک می شدیم!