حاج آقا قرائتی: اگر سالن بزرگی را با نور کمی روشن کردیم جز اجناس و اشیای بزرگ را نخواهیم دید. ولی اگر همین سالن را با نور زیاد روشن کنیم حتی یک پوست تخمه و ذره کاغذ دیده خواهد شد. نور افراد عادی کم است، لذا تنها گناهان بزرگ خود را می‏بینند ولی پیامبران و امامان معصوم که از نور ایمان بسیار بالایی برخوردارند حتی اگر یک لحظه از عمرشان را به اعلی درجه ممکن بهره نگیرند، دست به دعا و گریه بر می‏دارند.

مثال دیگر: دراز کردن پا برای کسی که درد پا دارد، نه حرام است نه مکروه. ولی می‏بینیم که گرفتاران به درد پا به هنگام دراز کردن پا از اطرافیان خود عذر خواهی می‏کنند، زیرا برای آنان احترام قائلند که حتی از کار مباح خود شرمنده هستند. مثال دیگر: گاهی افرادی که در تلویزیون مشغول نقل اخبارند سرفه می‏کنند و فورا از تمام بینندگان عذر خواهی می‏کنند، با اینکه سرفه کردن گناه ندارد ولی چون خودشان را در محضر مردم می‏بینند، عذر خواهی می‏کنند.

اولیای خدا نسبت به ذات مقدس او چنان معرفت و شناختی دارند که اگر عبادات جن و انس را نیز داشته باشند، خودشان را مقصر می‏دانند

گزیده سخنان حجت الاسلام قرائتی

نكته ۱: اگر به قدر ترسيدن از يك عقرب، از عِقاب خدا بترسيم، عالَم اصلاح مي شود.

نكته ۲: تو براي خدا باش، خدا و همه ملائكه اش براي تو خواهند بود. «مَن كانَ لله، كان الله لَه».

نكته ۳: سعي كنيد صفات خدايي در شما زنده شود؛ خداوند كريم است، شما هم كريم باشيد. رحيم است، رحيم باشيد. ستاّر است، ستار باشيد.

نكته ۴: دل جاي خداست، صاحب اين خانه خداست. آن را اجاره ندهيد.

نكته ۵: كار را فقط براي رضاي خدا انجام دهيد، نه براي ثواب يا ترس از جهنّم.

نكته ۶: اگر انسان علاقه اي به غير خدا نداشته باشد، نفس و شيطان زورشان به او نمي رسد.

نكته ۷: اگر كسي براي خدا كار كند، چشم دلش باز مي شود.

نكته ۸: اگر مواظب دلتان باشيد و غير خدا را در آن راه ندهيد، آنچه را ديگران نمي بينند شما مي بينيد. و آنچه ديگران نمي شنوند، شما مي شنويد.

نكته ۹: هركاري مي كنيد نگوييد: “من كردم"، بگوييد: «لطف خداست». همه را از خدا بدانيد.

 خیلی‌ها تصور می‌کنند که حال خوش معنوی، ارتباطی با نشاط زندگی ندارد، چون معمولاً آدم‌ها نشاط در زندگی را با گناه و هرزگی به‌دست می‌آورند! درحالی‌که این‌طور نیست؛ اتفاقاً حال خوش معنوی، بدون نشاط در زندگی، به‌دست نمی‌آید و کسی که نشاط در زندگی ندارد، عبادتش هم خراب است.

 امام باقر‌(ع) می‌فرماید: کسی که در زندگی دنیایی خودش کسالت داشته باشد، در ارتباط با امر آخرت و کارهای بندگی خدا کسالتش بیشتر است! (کافی/۵ /۸۵ )

 تو که حالِ زندگی‌کردن نداری، ‌چطور می‌خواهی حال بندگی پیدا کنی؟!

 اگر کسی در زندگی‌اش حال و نشاط نداشته باشد، مطمئن باشید نماز خوبی هم ندارد، بلکه نمازش خراب‌تر از زندگی‌اش است!

 اگر بخواهی نماز باحال بخوانی، حتماً باید دو برابرش زندگی‌‌ات بانشاط باشد!
 چرا نمازت خوب نیست؟ برای اینکه در زندگی، حالت خوب نیست! «تو در برون چه کردی که درون خانه‌ آیی؟!»

 اگر می‌خواهی حال خوش معنوی پیدا کنی، باید نشاط در زندگی داشته باشی. اگر می‌خواهی خوب عبادت کنی، قبلش باید خوب و خوش زندگی کرده باشی. هرکسی عاشق عبادت است، باید برود زندگی‌اش را درست کند و کاری کند که از زندگی‌اش لذت ببرد و الا مزۀ عبادت را نمی‌چشد!

 بندگیِ پرشور، با حرارت و با لذت، مال کسی است که در زندگی‌اش خیلی از خدا بُرده و کیف کرده، مال کسی است که خیلی خدا در زندگی به او حال داده است! چنین کسی می‌تواند بگوید: «خدایا ممنونتم! تو عالی هستی، فدایت بشوم…» این یعنی عبادت شاکرانه.

عارفانه‌ترین و عالی‌ترین سطح عبادت «عبادت شاکرانه» است که معطوف به گذشته است. یعنی «خدایا! من لذت بُرده‌ام و آمده‌ام از تو تشکر کنم» این یعنی عبادتِ برآمده از نشاط در زندگی.

استادپناهیان

شادی در درون توست
شادی را باید خلق ڪرد
تفڪر تو شادی آفرین است.
فقط نگرش توست ڪه اهمیت دارد و دنیا را متحول می‌ڪند.
هر آنچه در مورد خودت و یا موارد دیگر فڪر ڪنی، همان هم رخ می‌دهد.
شاڪر بودن، ضامن شادی توست.
هر لحظه ڪه احساس می ڪنی شڪر خدا ڪاری دشوار است، در جایی خلوت با چشمانی بسته بنشین،
نفسی عمیق بڪش و از بابت اڪسیژنی ڪه تنفس می‌ڪنی و آن خدایی ڪه این اڪسیژن مجانی را در اختیارت قرار داده،
شکر ڪن.

هر دم و بازدم تو سزاوار شڪر الهی است.

شاید باورتان نشود اما هیچ عنصری قدرتمند از سپاسگزاری و شڪرگزاری قبل از دریافت نیست.

خودتان را عادت دهید به سپاسگزاری
از نور خورشید تشڪر ڪنید، از خانواده از خانه، از غذایی ڪه میخورید.
فقط و فقط سپاسگزار باشید.
خواهید دید
آینده‌تان بزودی غرق نعمت میشود.