خواندن داستان‌های و جزئیات زندگی ائمه(ع)،محبت ما به آنها را افزایش می‌دهد. اما از امام زمان(ع) که همیشه غائب بوده‌اند، مطالب زیادی نقل نشده. در عوض، باید از قدرت «تفکر» بیشتر استفاده کنیم! مثلاً بیایید کمی در مورد میزان علاقۀ امام زمان(ع) به خودمان «فکر» کنیم. چرا حضرت پروندۀ ما را به‌صورت هفتگی مرور می‌کنند؟ از سرِ کنجکاوی؟ یا از سرِ علاقه، و مانند پدر و مادر مهربانی که وضعیت تحصیلی فرزندش برایش مهم است؟ از کنار این موضوع به سادگی عبور نکنیم، در موردش تأمل کنیم. این تفکر-اگر برایش وقت بگذاریم- ما را متحول می‌کند و علاقۀ ما به آن حضرت را افزایش می‌دهد.

عید قربان، جشن تقرب به درگاه خداوند است و این معنا، جز در سایه بریدن از همه تعلقات دامن گیر و رَستن از همه وابستگی های ناروای دنیایی به انجام نمی رسد.

امام علی (علیه السلام) که بزرگ راهنمای راه طریقت است، در یکی از روزهای عید قربان، با اشاره بدین معنا در بیزاری از دنیا فرموده اند آگاه باشید، گویا دنیا پایان یافته و وداع خویش را اعلام داشته است.

خوبی هایش ناشناخته مانده، به سرعت پشت کرده و می گذرد.

ساکنانش را به سوی نابودی می کشاند و همسایگانش را به سوی مرگ می راند.

ای بندگان خدا، از سرایی کوچ کنید که سرانجام آن نابودی است.

مبادا آرزوها بر شما چیره گردد و مپندارید که عمر طولانی خواهید داشت.

منبع: نهج البلاغه، خطبه 52

هیچ کدام از همکلاسی ها حرفش را باور نکرد.

- کفش چرمی هر چقدر هم خوب باشه، بیشتر از سه چهار سال دوام نمی یاره، چه برسه به ده سال!

- تازه تو که میگی بابات همیشه این یک جفت کفش پاشه، این دیگه اصلا امکان نداره!

یک هفته بعد که بابایش به مدرسه آمده بود، بچه ها خیره شده بودند به کفش های نو که روی پایی های ویلچر تکان نمی خوردند …