​به خدا که وصل شوی

آرامش وجودت را فرا می گيرد!

نه به ‌راحتی می‌رنجی،

و نه به ‌آسانی می ‌رنجانی

آرامش،

سهم دل‌هايی است که

به سَمت خداست

:دوست_من

امروز تصمیم بگیر همه جا به یاد خدا باشی

برای رضایت خودش کار کنی

برای رضایت خودش حرف بزنی

همین آرامش رو مهمون دلت میکنه

لقمان حکیم به پسرش فرمود فرزند عزیزم، دنیا، دریایی عمیق و ژرف است و افرادی بسیار زیاد در این دریا هلاک شده اند.

پس به یاد داشته باش که کشتی خود را در این دریای ژرف، ایمان به خدا قرار دهی.

بادبانش را، توکل به خدا نصب نمایی.

توشه خود را در آن، تقوای خدا عزوجل قرار دهی.

اگر از این دریا نجات یافتی، به کمک رحمت الهی رسته ای و اگر هلاک شدی، به سبب گناهان خودت به مهلکه افتاده ای.
منبع: بحارالانوار، جلد 2، صفحه 282، حدیث 2457

شخصی به حضور امام حسین (علیه السلام) رسید و عرض کرد گناهکارم و نمی توانم گناهانم را ترک کنم، مرا موعظه کن.

امام فرمود پنج کار را انجام بده و هر چه می خواهی گناه کن.

۱. روزی خدا را مخور.

۲. از ملک خدا بیرون برو.

۳. به جایی برو که خدا تو را نبیند.

۴. وقتی عزراییل خواست روحت را از بدنت جدا کند، او را از خود بران.

۵. وقتی که مالک دوزخ خواست تو را به دوزخ افکند، زیر بارش مرو.

در این صورت، هر چه می خواهی انجام بده.

منبع: موسوعه کلامات الحسین (علیه السلام)، صفحه 773

يك نكته دربارة تأثير گناه بر معرفت اين است كه گناه مراتب دارد گناه صغيره داريم گناه كبيره داريم يك چيزي براي كسي گناه است براي كس ديگر گناه نيست. گفته‌اند از گناه آدم تا گناه ابليس زمين تا آسمان فاصله است 

  يك وقت گناه اين است كه مي‌گوئيم آدم گناه كرد يك وقت گناه اين است كه مي‌گوئيم ابليس گناه كرد اينها هر دو ظاهراً اسمش گناه است و الاّ زمين تا آسمان فق مي‌كند. گناه داريم تا گناه، وقتي مي‌گوئيم تأثير گناه بر معرفت انسان، گناهي كه مثلاً يك آدم عادي انجام مي‌دهد با گناهي كه يك طلبه انجام مي‌دهد خيلي تفاوت دارد. 

 شما بهشت و جهنم را كه مقايسه كنيد مي‌بينيد كه جهنم جاي دعواست بهشت هم جاي دعواست. در جهنم جهنمي‌ها با هم دعوا مي‌كنند «إِنَّ ذَلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّار»  هر كس كه توي جهنم مي‌رود يكي ديگر كه تو جهنم است مي‌گويد اي فلان فلان شده تقصير تو بود من جهنم آمدم، و سر و كلة همديگر مي‌پرند.

  بهشت هم محل دعواست «يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْساً لا لَغْوٌ فِيهَا وَلا تَأْثِيم » در بهشت هم دعوا مي‌كنند ولكن دعوايشان دعواي زرگري است مثل شوخي، مثل دعواي زن و شوهر، يك كسي يك ليواني را بر مي‌دارد بخورد ديگري به شوخي از دستش مي‌گيرد. 

پس اگر دو نفر دارند دعوا مي‌كنند، اگر دعوايشان واقعاً دعواست اين كار جهنم است اما اگر دو نفر دارند با هم دعوا مي‌كنند اما دعوايشان به شوخي است اينها كارشان كار بهشتي است.

 گناه هم همين‌طور حسنه هم همين‌طور، اعمال همه‌شان همين‌طوري است متفاوت است. وقتي مي‌گوئيم تأثير گناه بر معرفت انسان گناه متفاوت است، يك نوع گناه اين است كه ما الآن در اين شهري زندگي مي‌كنيم كه حضرت معصومه(س) است، حرم اهل‌بيت(ع) است، حوزه علميه اينجاست، مركز تشيع اينجاست و هر چه هم اينجا انجام مي‌شود به اسم دين انجام مي‌شود. فراوان هم هستند آدم‌هايي كه بخواهند دربارة تشيع بخواهند مطالعه كنند قم مي‌آيند ببينند اعمال و رفتار ما چطوري است.

  كسي كه گناه كوچك انجام بدهد تأثيرش روي معرفتش كم است، اما همان گناه از يك كس ديگر ممكن است بسيار بزرگ باشد، به هر حال گناهي كه براي يك مرجع تقليد است با گناهي كه براي يك طلبه معمولي است متفاوت است، بلند حرف زدن، چه طور با زن‌ و بچه برخورد كردن و امثال اينها. يعني گناه را هم بگوئيد داراي مراتب،  معرفت را هم بگوئيم داراي مراتب است

 استاد احمد عابدی (زید عزّه)