از عارفي پرسيدند : 

چرا اينقدر ذکر صلوات در منابع دينى ما تأکيد شده! 

و براى آمرزش گناهان، وسعت روزى ، صحت و سلامتى، گشايش در کارها و… 

صلوات تجويز کرده اند، سِرّ و راز اين ذکر چيست⁉️

 فرمود: اگر به قرآن نگاه کنيد فقط يکجا

 در قرآن هست که خداوند انسان 

را هم شأن و هم درجه ى خودش ميکند‼️

 يعنى از انسان ميخواهد که بيايد 

کنار او و با هم در يک کارى مشارکت کنند 

و آن آيه اینست : 

إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا 

الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ﴿۵۶﴾

 خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‏ فرستند

 اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد بر او درود فرستيد

 و به فرمانش بخوبى گردن نهيد (۵۶)

       الأحزاب

محمد بن عجلان، ثروتش را از دست داد و به شدت فقیر شد و مقدار زیادی نیز بدهکار شد.

بالاخره به فکر افتاد که پیش حاکم مدینه که از خویشاوندانش بود برود و از نفوذ او استفاده کند.

در بین راه، به پسر عموی امام صادق (علیه السلام) رسید.

پس از سلام و احوال پرسی، پسر عموی امام از او پرسید کجا می روی؟

گفت مقدار زیادی بدهی دارم و پیش امیر می روم تا کارم را اصلاح کند.

پسر عموی امام گفت از پسر عمویم حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) چند حدیث قدسی شنیده ام که می خواهم برایت نقل کنم.

خداوند می فرماید به عزت و جلالم سوگند، کسی که به غیر من امیدوار باشد امیدش را قطع می کنم و نیز می فرماید وای بر این بنده، او بدون اینکه ما را بخواند و از ما بخواهد، نعمت های خود را به او عطا نمودیم.

آیا اگر ما را بخواند و درخواستی نماید، خواسته اش را رد می کنیم؟

آیا تو گفتی خدایا، چشم می خواهم که خداوند به تو چشم داد؟

آیا وقتی خداوند به تو گوش و دهان و دست و پا داد، تو آنها را از خداوند خواسته بودی؟

محمد بن عجلان که این احادیث را برای اولین مرتبه می شنید، با اشتیاق گفت دوباره آنها را برایم بخوان.

پسر عموی امام، دوباره احادیث را خواند و محمد بن عجلان با دقت به آن گوش فرا داد.

بالاخره فرمایش خداوند در او اثر کرد و گفت به خداوند امیدوار شدم و کارم را به او واگذار کردم.

این را گفت و راهش را کج کرد و به خانه بازگشت.

طولی نکشید که گرفتاری هایش برطرف گردید و قرض هایش پرداخته شد.

منبع: استعاذه، سید عبدالحسین دستغیب، صفحه 186

​

در مجلس امام رضا (علیه السلام) نشسته بودیم که یکی از دوستان، درباره کوتاهی های برادرش سخن گفت و از رفتار او نزد امام شکایت کرد.

امام وقتی گلایه های او را شنید، با زبان شعر او را نصیحت کرد.

ترجمه سه بیتی که حضرت سرود چنین بود:

عذر برادرت را بر گناهش بپذیر

و عیب های او را بپوشان و پنهان کن

و بر بهتان بی خرد شکیبایی کن

و رسیدگی به کارهای او را به روزگار واگذار

و پاسخ او را از روی لطف فروگذار

و ستمگر را به حسابرسش واگذار.

منبع: عیون أخبارالرضا، جلد 2، صفحه 189