یک دقیقه سکوت قبل از پرخاشگری  یک دقیقه سکوت قبل از حرکت عصبی یک دقیقه سکوت قبل از تهمت زدن  یک دقیقه سکوت… شاید تفاوت ایجاد کند  امتحان کن

َ قالَ الْجَوادُ عليه  السلام :

مَوْتُ الاْءنسانِ بِالذُّنُوبِ أكْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالْأجَلِ وَحَياتُهُ بِالْبِّرِ أكْثَرُ مِنْ حَياتِهِ بِالْعُمْرِ.

امام جواد عليه  السلام  فرمود:

مرگ انسان به سبب گناه بيش از مگر با اجل است و زنـدگى به خـاطر نيـكوكارى بيش از زندگى عُمر و سال است (برخى از گناهان سبب كوتاهى عمر وبرخى از كارهاى نيك سبب طول عمر انسان مى شود).

الفصول المهمه 274 ـ 275 

شیخ عباس قمی (ره) در کتاب شریف “منتهی الآمال” به نقل از ” عیون المعجزات” می گوید:

ام الفضل انگور رازقى را زهرآلود كرد و به نزد آن امام مظلوم آورد. وقتی حضرت از آن انگور مسموم تـنـاول نـمـود، اثر زهر در بدن مباركش ظاهر شد. در این هنگام آن ملعونه از کار خود پشیمان شد و گریه و زارى كرد، حضرت فرمود: اکنون كه مرا كشتى گریه مى كنى، به خدا سوگند كه به بلایى مبتلا خواهى شد كه درمان نشود…، و همان شد که امام علیه السلام فرموده بود و با مرضی هلاک شد که درمان پذیر نبود و درنهایت زیانكار دنیا وآخرت گردید.مسعودى در ” اثبات الوصیة” می گوید: معتصم و جعفر بن ماءمون هر دو ام فـضـل را واداشتند بر كشتن آن حضرت و جعفر بن مأمون به سزاى این امر در حال مستى به چاه افتاد و او را مرده از چاه بیرون آوردند.

آن نونهـال جویبار امامت در اول سن جوانى در حالی که تنها بیست وپنج بهار از عمر شریفش گذشته بود، از آتـش کینه دشمنان از پا درآمد.شیعیان، اطراف خانه امام مظلوم خویش جمع شدند و چون معتصم درصدد بر آمده بود آنان را از تشییع جنازه آن حضرت باز دارد، شمشیرهایشان را آویخته، براى ایستادگى تا پاى مرگ، هم پیمان شده بودند…

پیکر مطهر آن امام غریب را بعد از غسل و كفن آوردند و در مقابر قریش در پشت سر جد بزرگـوارش حضرت موسی بن جعفر علیه السلام دفن نمودند، و به حسب ظاهر"واثق باللّه” بر آن حضرت نماز خواند ولی در واقع حضرت امام على النقى علیه السلام از مدینه به طى الا رض آمد و متصدى غسل و كفن و نماز و دفن پدر بزرگوارش شد.

چه لذتی دارد که تو انیس قلوب باشی…

 چه حس شیرینی دارد اعتماد به تو… 

چه شکوهی دارد تعظیم در برابر عظمت تو….

 محبوبم  همه جا، لحظه به لحظه شمیم حضور توست… 

هیچ کاری برایم سهل نشد مگر با عنایت تو… 

هیچ باری از دوشم زمین گذاشته نشد مگر با مدد تو….

 هیچ انسانی در مسیرم قرار نگرفت مگر به خواست تو…

 و من این روزها چه خوب دریافتم که هیچ برگی از درخت نمی افتد و هیچ دانه ای سر از خاک بر نمی آورد مگر به خواست تو…

خدایا خواسته ات را بر هدایت من قرار ده، ای بهترین هدایتگر.