انسانهای صادق به صداقت حرف هیچکس شک نمیکنند و حرفِ همه را باور دارند. 

انسانهای دروغگو تقریبا حرف هیچکس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ میگویند .

انسانهای امیدوار همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند .

انسانهای نا امید همیشه آیه یاس میخوانند .

انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند .

انسانهای شریف همه را شرافتمند میدانند .

انسانهای بزرگوار بیشترین کلامشان ، تشکر از دیگران است.

انسانهای نظر بلند هرکاری برای هرکسی میکنند بازهم با شرمندگی میگویند:

 ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد .

انسانهای تنگ نظر هرکاری برای هرکس انجام دهند ، چندین برابر می بینندش .

انسانهای بامحبت در نهایت مهربانی همه را با جانم ، عمرم ، عزیزم خطاب میکنند.

انسانهای متواضع تقریبا در مقابل خواسته همه دوستان میگویند: چشم سعی میکنم 

اما

انسانهای پرتوقع انتظار دارند همه در مقابل حرف هایشان بگویند چشم .

انسانهای حسود همیشه فکر میکنند که همه به آنها حسادت میکنند .

انسانهای دانا در جواب بیشتر سوالات میگویند: نمیدانم .

 انسانهای نادان تقریبا در مورد هر چیزی میگویند: من میدانم!!!
‍‌

سکوت کن هنگامی که نمیدانی چه بگویی ؛

چه پاسخی دهی ؛ 

ویا چطور بگویی ؛

فقط سکوت کن.

گاهی نگفتن شیرین تر از گفتن سخنان آشفته است ؛

 که در لحظه تو را سبک میکند ….

 در آن لحظه سکوت کن.

یک وقتهایی سعی کن چشمهایت را ببندی بر حرفهای نیش دار ؛

و به زبانت اجازه دهی سکوت را تمرین کند.

دقیقه هایی که حس انفجار در سلولهایت تو را از درون میخورد ؛

سکوت را تجربه کن ؛

تا ذهنت با قلبت مشورت کند و تصمیمی درست بگیرد .

یک وقتهایی ” سکوت ” پاسخ همه دردهاست.

نبیّ اکرم صلّی الله علیه و آله به نقل از جَبْرَئِيلَ (علیه السلام) فرمودند که خدای تبارك و تعالى می فرماید‏: 

برخى از بندگان مؤمن من هستند كه مى ‏خواهند عبادتى را انجام دهند ولى منصرفشان مى ‏كنم، تا عجب و خود بينى به ايشان راه نيابد و فاسدشان نکند، 

و عدّه ای از بندگان مؤمن من، سلامتى ايمان شان صرفاً با فقر است، به طورى كه اگر غنى(و دارا) شوند ايمانشان فاسد مى ‏شود

يا بعضى ديگر هستند كه سلامتى ايمان آنها فقط با ابتلاء به بيمارى تأمين می گردد، لذا اگر جسمشان سالم شود، فاسد الايمان مى ‏شوند 

و به عكس جمعى از اهل ايمان مى ‏باشند كه تنها در صورت سالم بودن (مریض نبودن) ايمانشان سالم مى ‏ماند، از اين رو اگر آنها را مبتلا به بيمارى كنم ايمانشان فاسد مى ‏گردد، 

بنا بر اين با علم به قلوب و دلهاى بندگان، بين ايشان تدبير مى ‏كنم، چون من عالم و *خبير* هستم.

(خبیر یعنی کسی که اسرار و باطن افراد را با جزئیات کامل و بدون کاستی میداند

📚علل الشرائع ج ۱ ص ۱۲

​روزی بازرگان  موفقی از مسافرت بازگشت و متوجه  شد خانه و مغازه اش در غیاب  او آتش گرفته و کالا های گرانبهایش  همه سوخته و خاکستر شده اند  و خسارت هنگفتی به او وارد امده  است .فکر می کنید آن مرد چه کرد؟!خدا را مقصر شمرد و ملامت کرد؟ و یا اشک ریخت ؟ نه…..او با لبخندی بر لبان و نوری بر دیدگان سر به سوی آسمان بلند کرد و گفت : “خدایا ! می خواهی که اکنون چه کنم؟

مرد تاجر پس از نابودی کسب پر رونق خود ، تابلویی بر ویرانه های خانه و مغازه اش آویخت که روی آن نوشته بود :مغازه ام سوخت ! اما ایمانم نسوخته است ! فردا شروع به کار خواهم کرد!