‍ شفاعت ، اقسام و مراتبی دارد. شفعاي روز قیامت، زیاد هستند. قرآن، یکی از شفعا است و شفاعت می کند. کسانی که خواندند و به آن عمل کردند، قرآن، اين‌ها را شفاعت می کند؛ لذا روایت متعدد دارد كه «رُبَّ تَالِ الْقرآن وَ الْقرآن يَلْعَنُهُ».(بحارالأنوار، ج 89 ، ص 184.)

 خیلی ها قرآن می خوانند اما همین قرآن، آن‌ها را لعن می کند. قرآن می خواند، غیبت هم می کند. قرآن می خواند، ربا هم می خورد. قرآن می خواند، چشم چرانی هم می کند. قرآن می خواند، فحاشی هم می کند. قرآن می خواند، کلاه سر رفقای خود و مردم هم می¬گذارد. قرآن او را لعن می کند، نه اینکه شفاعت او را بکند؛ چون خلاف قرآن عمل می کند.

جواني بعد از نماز صبح، به محضر نبی اکرم صلى الله عليه و آله آمد. روایت آن، طولانی است كه مختصر آن را می گویم. حضرت نگاه کردند؛ دیدند یک جوانی خیلی زیبا و رنگ و رو پریده است كه چشم‌هاي او گود افتاده فرمودند: « جوان! چگونه صبح کردی؟» عرض کرد: « یا رسول الله! من با یقین صبح کردم». حضرت فرمودند: «تو که به آخرت و به بهشت و جهنم، یقین داری، علامت و نشانه یقین تو چیست؟»عرض کرد: «خواب را از سرم ربوده است. غذا نمی توانم بخورم. روزها روزه می گیرم و شب‌ها به خواب نمی روم. اشکم پيوسته جاری است که خدا با من چه می کند؟ گويي عرش خدا را مي بينم كه بهشتي ها در ناز و نعمت هستند و بر پشتي هاي بهشتي تكيه زده¬اند و مي بينم اهل جهنم را كه در عذاب الهي هستند. صداي نعره جهنم را مي شنوم و ….» حضرت فرمودند: «بله؛ راست می گوید. اين، جواني است كه قلبش به نور ايمان منور شده و اهل یقین است». عرض کرد: «یا رسول الله! یک خواهش از شما دارم». حضرت فرمودند: «بخواه». عرض کرد: «دعا کنید که در رکاب شما شهید شوم». حضرت دعا کردند و دعای ایشان هم مستجاب شد و در یکی از جنگ‌های پیغمبر در رکاب آن حضرت، شهید شد. (كافي، ج 2 ،ص  53 )

بهشت، هشت طبقه دارد. اسم آن طبقات در قرآن و روايات هست؛ اولين آن‌ها «جنة النعیم»  است. دوم «جنة الخلد»  است. سومی آن «جنة القرار»  است. چهارمی آن «جنة العدن»  است. پنجمی آن «جنة الماوی»  است. ششمی آن «جنة الفردوس»  است. هفتمین آن «جنة الغرفه» است. جهنم هفت طبقه بیشتر ندارد؛ لکن بهشت، هشت طبقه دارد. چرا؟ چون رحمت خدا بر غضبش سبقت دارد.  منتهای درجه غضب الهی، جهنم است که هفت طبقه دارد؛ منتهای درجه رحمت او، هشت طبقه است. طبقه هشتم بهشت «دار الجلال»  است.

از حضرت سؤال کردند: «فاصله هر طبقه تا طبقة دیگر، چقدر است؟» فرمودند: «طبقه پایینی، موقعی که می خواهد بالایی را ببیند، مثل این است که شما یک ستاره ای را ببینی». این اندازه از یک‌دیگر فاصله دارند.

رهبر انقلاب:

انگشت‌های بسیار یغور، گُنده و درشت، برای کندن سنگ از زمین، خیلی خوب است؛ اما اگر بخواهند جواهر خیلی ریزی را لمس کنند، معلوم نیست بتوانند یا بردارند.

بعضی از انگشت‌ها ظریف و باریکند. آنها نمی‌توانند سنگ را بردارند؛ اما خُرده جواهر و طلا را میتوانند از روی زمین جمع کنند.

زن و مرد هم اینگونه‌اند. هرکدام مسئولیتی دارند؛ نمیتوان گفت که مسئولیت این سنگینتر است یا آن.

وقتی زن در این کشاکش، به تلاطم‌هایی برخورد کند؛ چون روح او ظریف‌تر است، بیشتر احتیاج به آرامش، آسایش و تکیه به یک جای مطمئن دارد. آن تکیه‌گاه، شوهر است. ۸۱/۶/۶