درختی تنها بیش از هزار سال در کویری زندگی‌ می‌‌کرد

چشمه‌ای با چند قطره آب در کنارش

درخت از چشمه چند قطره آب قناعت می‌‌کرد

می‌ ترسید چشمه بمیرد و او از تشنگی جان دهد تا چشم کار می‌‌کرد در دید درخت فقط شن‌ها دیده می‌‌شدند

او هیچ پرنده و گلی‌ را ندیده بود

روزی آرزو کرد خدایا چه می‌‌شد باران می‌‌بارید و دشتی زاده می‌‌شد و پرندگان بر شاخه من لانه می‌‌کردند

آرزویش بر آورده گردید و باران آمد و دشتی را طبیعت بر چشمان درخت زایید

گلها روییدند و شاخه‌های آویزان درخت را در آغوش کشیدند

پرندگان دسته دسته آمدند و بر شاخه‌های  درخت لانه ساختند و بلبلی بر شاخه درخت نشست و غزلی زیبا را نغمه سر داد

چیزی نگذشت پرندگان بر شاخه‌های او بر سر اختلاف عقاید با یکدیگر به ستیز بر خواستند درخت غمگین گردید و گریست و نالید

و گفت خدا یا خوشبختی چقدر کوتاه بود پرندگان وقتی‌ درخت را غمگین یافتند با همدیگر صلح کردند و تعهد نمودند به عقاید همدیگر احترام بگذارند

دوباره خوشبختی به سراغ درخت آمد چند تا سنجاب  آمدند و بر شاخه‌های درخت خانه ساختند و به جمع پرندگان پیوستند

سموری هنرمند پیدایش شد و پرندگان را در شب مهتابی زیر نور ماه بر شاخه‌ای گرد هم آورد برنامه خیمه شب بازی را آغاز کرد

کرم‌های شب‌تاب چراغ‌های خودرا روشن کردند و شب را چراغانی نمودند

گلها از خواب بر خواستند بر شاخه‌های درخت پیچیده و با برگان درخت رقصیدند

ماهی‌‌ها در جوی زیر درخت جام‌های خودرا پر از آب کردند  و به سلامتی‌ درخت نوشیدند

درخت از خوش حالی‌ بر سجاده شب نشست و گفت خدا یا اگر هزاران سال در کویر تشنگی کشیدم

ارزش آنرا داشت تا که خوشبختی خود و دیگران را در دوستی ببینم

​ساده ترین کار جهان

این است که خودت باشی

و دشوارترین کار جهان

این است که

کسی باشی

که دیگران می خواهند…
#دیل_کارنگی
‍‌

🔆۱- خدا بد نده:

این کلام اهانت به پروردگار است. زیرا خدای تعالی در قرآن فرموده:

«هیچ خوبی به شما نمیرسد مگر از ناحیه خدا و هیچ بدی به شما نمیرسد مگر از ناحیه خود شما(که بخاطر اعمال خودتان است)»

🔆۲- عیسی به دین خود، موسی به دین خود:

 این جمله معنای صحیحی ندارد. زیرا بین پیامبران خدا، کوچکترین اختلافی نبوده و همه آنها مردم را به توحید و یکتاپرستی دعوت میکردند و عقیدۂ یکسانی داشتند.

🔆۳- ولش کردی به اَمان خدا:

 این حرف کفر آمیز است. زیرا اگر کسی مال یا فرزند خود را به امان خدا بسپارد که غمی نیست. بهتر است بجای این کلام گفته شود: 

“ولش کردی به حال خودش”

پس بدبخت شد رفت.

🔆۴- انسان جایز الخطاست:

 این حرف نیز غلط است، زیرا انسان برای خطا کردن جایز نیست. بهتر است بگوییم انسان “ممکن الخطا” ست. یعنی ممکن است خطا کند و بهترین خطا کنندگان، توبه کنندگان هستند.

چادر حجاب برتر است ولی اصل حجاب پوشاندن تمام بدن به جز دست ها تا مچ و گردی صورت است به گونه ای که توجه نامحرم به زن و اندامش جلب نشود.

گاهی اوقات بعضی ها چادر دارند 

چادر به سری که، زیر چادر روسری یا مقنعه ندارد و در هر حرکت و یا باز و بسته شدن چادر، تمام موهای سر و گردن زیر چادر و گوشواره و گلو بند و … نمایان می شود،

چادر به سری که، در زیر چادر لباس های تنگ و چسبانی می پوشد که با هر بار باز و بسته کردن آن تمام برجستگی های بدنش آشکار شود،

چادر به سری که،جوراب های نازک و بدن نما می پوشد و چادر خود را آن قدر جمع و جور می کند و بالامی برد تا پاهای او نمایان باشد،

چادر به سری که، برق چادرش از چند فرسخی! توجه نامحرمان را به خود جلب می کند و حجم بدنش در زیر آن پیدا است،

چادر به سری که، چادرش آن قدر نازک است که تمام لباس های زیر آن از دور مشخص است،

چادر به سری که ،در زیر چادر، پیراهن آستین کوتاهی پوشیده است که با هر بار بیرون آمدن دست از زیر چادر،تا آرنج او نمایان شود،

چادر به سری که، هر لحظه و هر جا وبی جا آن را باز و بسته می کند تا اندام و لباس های زیر آن را بنمایاند و …

خلاصه چنین چادر به سری هرگز دارای حجاب اسلامی نیست و با بی مبالاتی خود، حرمت چادر را نیز نگه نمی دارد

حجاب فقط به حفظ ظاهر و پوشش نیست بلکه حرکات بدن و صورت و لحن حرف زدن و نگاه کردن را هم شامل میشود

مواظب باشیم ،حرمت چادری ها و چادر را که ارثیه حضرت زهراست،را از بین نبریم!! 
�