اين‌که چطور با خودتان حرف می‌زنيد، حداقل ۹۵ درصد از فکر و احساس شما را مشخص می‌کند.
ذهن ناخودآگاه گفته‌های درونی شما را به عنوان دستور می‌پذيرد.
همواره با خودتان گفتگوهای مثبت داشته باشيد، حتی هنگامی که احساس خوبی نداريد.
بهترين فرمول براي بد كردن حال خود، پرسيدن سوالات تخريب كننده از خود است!

سوالاتی كه با بی رحمی و لحنی منفی از خود می پرسيم و با آنها خود را تهديد و تخريب می كنيم.
سوال خوب، جواب خوب، حال خوب.
سوال بد، جواب بد، حال بد
سوال كردن از خود مثل سرچ كردن در گوگل است،
هر چه بپرسی به همان ميرسی!
مغز شما بر مبنای هر‌نوع سوالی به دنبال جواب آن سوال است پس شما با سوال کنترل می‌کنید که تمرکزتان بر کدام‌بخش از واقعیت باشد و چه حس و حالی را تجربه کنید. سوالی بپرسید که‌قویتر و شادترتان کند!

 

 

کوهنوردی می‌‌خواست به قله‌ای بلندی صعود کند.

پس از سال‌ها تمرین و آمادگی، سفرش را آغاز کرد. به صعودش ادامه داد تا این که هوا کاملا تاریک شد.

به جز تاریکی هیچ چیز دیده نمی‌شد. سیاهی شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمی‌توانست چیزی ببیند حتی ماه و ستاره‌ها پشت انبوهی از ابر پنهان شده بودند.

کوهنورد همان‌طور که داشت بالا می‌رفت، درحالی که چیزی به فتح قله نمانده بود، پایش لیز خورد و با سرعت هر چه تمام‌تر سقوط کرد.

سقوط همچنان ادامه داشت و او در آن لحظات سرشار از هراس، تمامی خاطرات خوب و بد زندگی‌اش را به یاد می‌آورد. داشت فکر می‌‌کرد چقدر به مرگ نزدیک شده است که ناگهان دنباله طنابی که به دور کمرش حلقه خورده بود بین شاخه های درختی در شیب کوه گیر کرد و مانع از سقوط کاملش شد.

در آن لحظات سنگین سکوت، که هیچ امیدی نداشت

از ته دل فریاد زد:

خدایا کمکم کن !

ندایی از دل آسمان پاسخ داد از من چه می‌خواهی؟

- نجاتم بده خدای من!

- آیا به من ایمان داری؟

- آری. همیشه به تو ایمان داشته‌ام.

- پس آن طناب دور کمرت را پاره کن!
کوهنورد وحشت کرد. پاره شدن طناب یعنی سقوط بی‌تردید
از فراز کیلومترها ارتفاع.

گفت: خدایا نمی‌توانم.

خدا گفت: آیا به گفته من ایمان نداری؟
کوهنورد گفت: خدایا نمی توانم. نمی‌توانم.

روز بعد، گروه نجات گزارش داد که جسد منجمد شده یک کوهنورد
در حالی پیدا شده که طنابی به دور کمرش حلقه شده بود.
و تنها نیم متر با زمین فاصله داشت .

ای کاش به همان اندازه که به مادر ویا دکترمان اعتماد داشتیم،
به خدایی اعتماد می کردیم که عاشقانه دوستمان دارد،ولحظه ای چشم از ما برنمی دارد

 

شما به کودک نگاه کنید. وقتی دارد تغذیه می‌کند، از کجا می‌فهمیم که تغذیه اش مناسب است؟

علامتش این است که وقتی قد و وزن و آزمایشات دیگر از بچه می‌گیرند، نشان می‌دهد که رشد بچه طبیعی است. وقتی هم ثروت روحی می‌آید، اگر رشدمان طبیعی باشد نیز چند علامت دارد. از جمله این که غصه ­هایمان کم می‌شود.
شادی‌هایمان زیاد می‌شود. حجم اضطرابمان پایین می‌آید و بهشت را می‌توانیم کاملاً در دنیا احساس کنیم. وقتی ثروت زیاد می‌شود، انسان بهشت را همه جا با خودش دارد. چون در نفس خودش هست.

یکی از علامت های آدم هایی که ثروت دلی دارند، این است که اینها هر چقدر دلشان قویتر می‌شود، عشقشان به همسر و بچه ­ها و پدر و مادر و اطرافیان بیشتر می‌شود

 از نظر روانی، هنگام برخورد با مشکلات نباید تمام ذهن متوجه آن شود، بلکه باید به سهولت‌های پس از آن که مورد وعده و سنت الهی است، نیز توجه نمود.

این اصل عمومی است و مخصوص پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیست.
 عسرها سبب یسر است. هر سختی در درون خود تجربه‌ها و سازندگی‌هایی دارد.
«فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا» (شرح/5)

 (تفسیر نور)