فقط دلیل جدایـے ز تو گناه من است
ثمر از این همه غفلت دل سیاه من است

همیشه ذڪر تو را من به روی لب دارم
ڪه نام تو گل زهرا دلیل راه من است

چقدر ضعیفند و کوچک آنهایی که وقتی اشتباه میکنند نه توانایی اقرار به اشتباه دارند نه قدرت عذر خواهی اسمش را میگذارند غرور و به آن افتخار میکنند چه حقیرند و حقیرانه رفتار میکنند.

روزی لقمان به فرزندش گفت :
« از فردا یک کیسه با خودت بیاور و در آن به تعداد آدم‌هایی که دوست نداری و از آنان بدت می‌آید پیاز قرار بده »
روز بعد فرزند همین کار را انجام داد و
لقمان گفت :
« هرجا که می‌روی این کیسه را با خود حمل کن »
فرزنش بعد از چند روز خسته شد و به او شکایت برد که پیازها گندیده و بوی تعفن گرفته است و این بوی تعفن مرا را اذیت می‌کند.

لقمان پاسخ داد :

« این شبیه وضعیتی است که تو کینه دیگران را در دل نگه داری . این کینه ، قلب و دلت را فاسد می‌کند و بیشتر از همه خودت را اذیت خواهد کرد

مرد فقیری از خدا سوال کرد :
چرا من اینقدر فقیر هستم …؟

خدا پاسخ داد :
چون یاد نگرفته ای که بخشش کنی …
مرد گفت :
من چیزی ندارم که ببخشم ؟
خدا پاسخ داد : دارایی هایت کم نیست…!

یک صورت ، که میتوانی لبخند برآن داشته باشی !
یک دهان ، که میتوانی از دیگران تمجید کنی و حرف خوب بزنی!
یک قلب ، که میتوانی به روی دیگران بگشایی!
چشمانی ، که میتوانی با آنها به دیگران با نیت خوب نگاه کنی!

” فقر واقعی فقر روحی است …”