:
روزی شخصی خدمت حضرت علی
(عليه السلام) می رود و می‌ گوید:

یا امیر بنده به علت مشغله زیاد نمیتوانم
همه دعاها را بخوانم،چه کنم؟

☘ حضرت علی عليه السلام فرمودند:
خلاصه ی تمام ادعیه را به تو میگویم،
هر صبح که بخوانی گویی تمام دعاها را خواندی…

【 الحمدلله علی کل نعمه】
خدا را سپاس و حمد می گویم برای
هر نعمتی که به من داده است

【و اسئل لله من کل خیر】
و از خداوند درخواست میکنم هر خیر
و خوبی را

【 و استغفر الله من کل ذنب】
و خدایا مرا ببخش برای تمام گناهانم

【 واعوذ بالله من کل شر】
و خدایا به تو پناه می برم از همه بدی ها

? بحارالانوار، جلد ۹۱، صفحه ۲۴۲

بارالــها…
از هر لذّتے جز یادِ تو،
از هر آسایشے جز همدمے تو،
از هر شادمانے ای جز نزدیکے به تو،
و از هر کاری جز فرمانبری‌ات،
به درگاه تو آمرزش می خواهـــم❣

شیخی از شاگردش پرسید: چند وقت است که در ملازمت من هستی؟
شاگرد جواب داد : حدودا سی و سه سال.
شیخ گفت: در این مدت از من چه آموختی؟
شاگرد: هشت مسئله.
شاگرد: ای استاد، نمی خواهم دروغ بگویم و فقط همین هشت مسئله را آموخته ام.
استاد: پس بگو تا بشنوم.
شاگرد:
أول
به خلق نگریستم دیدم هر کس محبوبی را دوست دارد و هنگامی که به قبر رفت محبوبش او را ترک نمود.
پس نیکی ها را محبوب خود قرار دادم تا در هنگام ورودم به قبر همراه من باشد.
دوم
به کلام خدا اندیشیدم؛ ” وأما من خاف مقام ربه ونهى النفس عن الهوى/ فإن الجنة هي المأوى": و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت، بی گمان بهشت جايگاه اوست. نازعات: ۴۰
پس با نفس خویش به پیکار برخاستم تا این که بر طاعت خدا ثابت گشتم.
سوم
به این مردم نگاه کردم و دیدم هر کس شئ گران بهایی همراه خویش دارد و با جانش از آن محافظت می کند پس قول خداوند را به یاد آوردم :
” ما عندكم ينفذ و ما عند الله باق “. نحل: ۹۶
آنچه پيش شماست، تمام می شود و آنچه پيش خداست، پايدار است.
پس هر گاه شیء گران بهایی به دست آودم، آن را به پیشگاه خدا تقدیم کردم تا خدا حافظ آن باشد.
چهارم
خلق را مشاهده کردم و دیدم هر کس به مال و نسب و مقامش افتخار می کند. سپس این آیه را خواندم :
” إن أكرمكم عند الله أتقاكم “. حجرات: ۱۳
در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست.
پس به تقوای خویش افزودم تا این که نزد خدا ارجمند باشم.
پنجم
خلق را دیدم که هر کس طعنه به دیگری می زند و همدیگر را لعن و نفرین می کنند. و ریشه ی همه ی این ها حسد است سپس قول خداوند را تلاوت کردم:
” نحن قسمنا بينهم معيشتهم في الحياة الدنيا “. زخرف: ۳۲
ما [وسايل] معاش آنان را در زندگى دنيا ميانشان تقسيم كرده ايم.
پس حسادت را ترک کردم و از مردم پرهیز کردم و دانستم روزی و فضل به دست خداست و بدان راضی گشتم.
ششم
خلق را دیدم که با یکدیگر دشمنی دارند و بر همدیگر ظلم روا می دارند و به جنگ با یکدیگر می پردازند. آن گاه این فرمایش خدا را خواندم :
” إن الشيطان لكم عدو فاتخذوه عدوا “. فاطر: ۶
همانا شیطان دشمن شماست پس او را دشمن گیرید.
پس دشمنی با مردم را کنار گذاشتم و به دشمنی با شیطان پرداختم
هفتم
به مخلوقات نگریستم پس دیدم هر کدام در طلب روزی به هر دری می زند و گاه دست به مال حرام نیز می زند و خود را ذلیل نموده است.
و خداوند فرموده :
” وما من دابة في الأرض إلا على الله رزقها “. هود: ۶
و هيچ جنبنده اى در زمين نيست مگر [اين كه] روزی اش بر عهده ی خداست.
پس دانستم من نیز یکی از این جنبنده هایم و بدانچه که خداوند برای من مقرر کرده است، راضی گشتم.
هشتم
خلق را دیدم که هر کدام بر مخلوقی مانند خودشان توکل می کنند؛ این به مال و دیگری نان و دگران به صحت و مقام.
و باز این قول خداوند را خواندم:
” ومن يتوكل على الله فهو حسبه “. طلاق: ۳
و هر كس بر خدا توکل كند، او براى وى بس است.
پس توکل بر مخلوقات را کنار گذاشتم و بر توکل به خدا همت گماشتم.

استاد فاطمے نیا:

چہ بسا انسان بزرگترین نعمتها را ڪہ همیشہ با او هستند
یعنے صحت و سلامت، موردغفلت قرارمےدهد.

چنانچہ درحدیث است:
دوتا نعمت هستند ڪہ مجهول القدر مےباشند:
۱-صحت
۲-امنیت