هر آرزویی که خدا به قلبت انداخته،
مال توست!
استعداد توست!
شانس توست!
قدرت توست!
اثرگذاری توست!
…
انجامش بده…
دنبالش کن…
خلقش کن…
تو خالق لحظهاتی فقط کافیه در مسیر رسالت خودت قرار بگیری
خودت خودتو باور کن…
چرا از خودت موجود ارزشمندتری نمیسازی و مدام خودتو تکرار میکنی…

مدیر مدرسه ای در کلکته هندوستان، این نامه را چند هفته قبل از شروع امتحانات برای والدین دانش آموزان فرستاده است:

والدین عزیز
امتحانات فرزندان شما به زودی آغاز می شود.
من می دانم شما چقدر اضطراب دارید که فرزندانتان بتوانند به خوبی از عهده امتحانات بر آیند.
اما لطفا در نظر داشته باشید که در بین این دانش آموزان یک هنرمند وجود دارد که نیازی به دانستن ریاضیات ندارد.
یک کارآفرین وجود دارد که نیازی به درک عمیق تاریخ یا ادبیات انگلیسی ندارد.
یک موزیسین وجود دارد که کسب نمرات بالا در شیمی برایش اهمیتی ندارد.
یک ورزشکار وجود دارد که آمادگی بدنی و فیزیکی برایش بیش از درس فیزیک اهمیت دارد.
اگر فرزندتان نمرات بالایی کسب کرد عالی است. در غیر این صورت، لطفا اعتماد به نفس و شخصیتش را از او نگیرید.
به آنها بگویید مشکلی نیست آن فقط یک امتحان بود و آنها برای انجام چیزهای بزرگتری در زندگی به دنیا آمده اند.
به آنها بگویید فارغ از هر نمره ای که کسب کنند شما آنها را دوست خواهید داشت و آنها را قضاوت نخواهید کرد.
لطفا این را انجام دهید تا ببینید چگونه فرزندانتان جهان را فتح خواهند کرد. یک امتحان یا نمره پایین نبایستی آرزوها، استعداد و اعتماد به نفس آنها را فدا کند.
و در پایان، لطفا فکر نکنید که دکترها و مهندسین تنها انسان های خوشحال و خوشبخت روی زمین هستند.
با احترام فراوان
مدیر مدرسه

آنچه در این دنیا به عنوان مرگ تلقی میشود در دنیا دیگر تولد است.
زیرا زندگی نهایتی ندارد.ایا تا به حال از خود پرسیده اید : این دنیا و این زمین که بر آن راه میرویم چیست
هیچ کسی تا ابد در دنیا زندگی نمیکند.و هیچ کس نمی تواند تا ابد در زمین بماند.ما ترک کردن زمین را مرگ می‌نامیم آمدن به این دنیا تولد نام دارد
مرگ مانند غروب خورشید است.وقتی که خورشید در اینجا غروب میکند.در جایی دیگر طلوع میکند.در واقع خورشید هیچگاه غروب نمیکند
دنیا یک مسافرخانه است…