کاش در این رمضان لایق دیدار شوم، سحری با نظر لطف تو بیدار شوم، کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان، تا که همسفره تو لحظه دیدار شوم.

-بقره، آيه 28

خداوند در آيه 28 سوره بقره مي فرمايد: «كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَ كُنْتُمْ أَمْواتًا فَأَحْياكُمْ ثُمَّ يُميتُكُمْ ثُمَّ يُحْييكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»
«چگونه خدا را منكريد؟ با آنكه مردگاني بودند و شما را زنده كرد، باز شما را مي ميراند و باز زنده مي كند و آنگاه به سوي او باز گردانده مي شويد».
منظور از «كُنْتُمْ أَمْواتًا» هم مي تواند نطفه اي باشد كه در اصلاب و ارحام است و مي تواند خاك باشد كه مرحله پيش از نطفه است. گر چه در نطفه و خاك نيز حيات ضعيف تري وجود دارد، ليكن حيات انساني در آنها نيست و به همين اعتبار تعبير اموات بر آن مواد اولي صدق مي كند».(تسنيم، آيت الله جوادي آملي، ج 2، ص 584، انتشارات اسراء، قم).
بنابراين مرده بودن انسان يعني اينكه او پيش از نفخ روح در كالبدش، به صورت نطفه يا به صورت خاك بوده است.
تفسير فوق از «امواتا» در روايتي از امام حسن عسگري(ع) وارد شده است. امام(ع) مي فرمايند: «كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَ كُنْتُمْ أَمْواتًا» في اصلاب آبائكم و ارحام امهاتكم» «شما مرده بوديد در صلب هاي پدرانتان و رحمهاي مادرانتان».(همان، ص 602).

روزی ثروتمندی سبدی پر از غذاهای فاسدی به فقیری داد. فقیر لبخندی زد و سبد را گرفته و از قصر بیرون رفت. فقیر همه آنها را دور ریخت و به جایش گلهایی زیبا و قشنگ در سبد گذاشت و بازگردانید. ثروتمند شگفت زده شد و گفت: چرا سبدی که پر از چیزهای کثیف بود، پر از گل زیبا کرده ای و نزدم آورده ای؟! فقیر گفت: هر کس آنچه در دل دارد می بخشد!!
درجهان سه چیز است که صدا ندارد:
مرگِ فقیر
ظلمِ غنی
و چوب خدا

دنیاپرستان را بنگرید که به چه دل بسته‌اند

و بر سر چه با هم نزاع دارند

به دنیایی از کاغذ و مقوا و خانه عنکبوت!