آن كس كه نسبت به بزرگترها احترام نگذارد و به كوچكترها محبّت نكند از ما نيست.
شرح كوتاه
جامعه انسانى همانند كاروان پردامنه اى است كه دائماً در حركت است، نوزادانى از مادر متولّد مى شوند، كودكان بزرگ، و بزرگها پير پيران از دنيا مى روند، و هيچكس از اين ره سپردن مستثنی نيست.
در اين ميان بزرگترها معمولًا تجربه بيشتر و بينش عميقتر دارند و در دوران عمر خويش- چنانچه وظيفه شناس بوده اند- منشأ خدمات فراوانترى شده اند و تمام محاسبات حكم مى كند كه مورد احترام باشدو جوانان و نوجوانان حرمت آنان را نگه دارند.
و كوچكترها چون نورسند و در آغاز زندگى، بايد مورد محبّت قرار گيرند و با دلسوزى كامل پايه هاى سعادتشان به دست بزرگترها گذارده شود، و اين است راه و رسم يك جامعه انسانى و مترقّى.
قبول کنیم که زندگی جریان دارد ، چه با داشته هایمان چه با نداشته هایمان .
اصلا همین یکی بود و نبود هاست که قصه ی زندگیمان را رقم میزند.
به این فکر کنیم که بالاتر از سیاهی رنگی نیست !
باید رها شد از تمام این قید و بند ها… از قدیم گفته اند که لب تنور هم میگزره ، شب سمورم میگزره !
پس هر چه پیش آید خوش آید.
آسوده خاطر زندگی کردن به معنای بیخیالی طی کردن و بی قید بودن نیست. باید و باید به دنبال هدف های بزرگ زندگیمان که کاخی از رویا برای خودمان ساخته ایم برویم ، دست بیاندازیم به بلندای آسمان و تمام ستاره ها را از آن خود کنیم . اینها اصلا دور نیست !
ما انسانیم با قدرتی لایزال ، ما انسانیم با روحی که خداوند برایمان به ودیعه گذاشته .یاد بگیریم که هیچ غیر ممکنی ، غیر ممکن نیست و برگی بی اذن خداوند از درخت نمی افتد …
آخرین نظرات