ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺷﻨﯿﺪﯾﻦ ﯾﺎ ﻧﻪ. ﻣﯿﮕﻦ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺳﺐ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﺩﺧﻮﻧﻪ ﺭﺩ ﺑﺸﻪ،
اﻭﻝ ﺁﺏ ﺭﻭ ﮔﻞ ﺁﻟﻮﺩ می کنه ، ﺑﻌﺪ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﻪ! ﻣﯿﺪﻭﻧﯿﻦ ﭼﺮﺍ؟

ﭼﻮﻥ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻮﺩشو ﺗﻮ ﺁﺏ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ، ﻭ ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﭘﺎﺷﻮ ﺭﻭ ﺍﻭﻥ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﻩ
ﭼﻮﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ، ﻫﻢ ﻧﻮﻋﻪ ﺧﻮﺩﺷﻪ.
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪیک ﻋﮑﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ.

ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻣﺎ ﺁﺩم ها ﺭﻭی ﺩﻝ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ، ﺭﻭی ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ،
ﺭﻭی ﺍﺣﺴﺎس ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ، ﺭﻭﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﻤﻮﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ و یا ﺩﻭﺳﺘﺸﻮﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ،
ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﭘﺎ ﻣﯿﺬﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﯿﻢ

 شکر را ترک مکن ، که از زیادی و افزونی محروم خواهی شد.

” لئن شكرتم لأزيدنكم ” اگر شکر گویید بیشتر به شما می بخشم.

 ذکر خدا را ترک مکن ، چون از نگاه پروردگارت محروم می مانی.

 ” فاذكروني أذكركم ” مرا به یاد آورد تا شما را به یاد آورم. 

 دعا را ترک مکن ، چرا که از استجابت محروم می مانی. 

 ” ادعوني أستجب لكم ” از من بخواهید تا اجابت کنم.

 استغفار را ترک مکن ، چرا که از نجات محروم می مانی.

 ” وما كان الله معذبهم وهم يستغفرون “

چرا که تا زمانی که استغفار گویید هرگز عذابتان نخواهم داد.

خواندن آن هنگام خروج از منزل، هفتاد هزار فرشته نگهبان شما ميشوند.
هنگام ورود به منزل، قحطی و فقر و بدبختی هرگز به منزلتان نمی آيد.
خواندن بعد از وضو،شخصيت شما را 70درجه بلند مرتبه تر ميسازد.
خواندن قبل از استراحت، فرشته ها تمام شب را محافظتان خواهند بود.
خواندن بعد از نماز واجب، فاصله شما تا بهشت فقط مرگ است.

اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَ لاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ لاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ

امام جعفر صادق عليه‌ السّلام فرمود: ابليس گفت پنج نفر هستند که هيچ چاره ای برای آنها ندارم اما ديگر مردم در مشت من هستند
اول هرکه با نيت درست به خدا پناه برد ، و در همه‌ کارها به او تکيه کند
دوم کسی که شب و روز زیاد تسبيح خدا بگويد
سوم آن کسی‌ که‌ برای‌ برادر مؤمنش آن پسندد که برای خود می پسندد
چهارم کسی‌ که وقتی‌مصيبت به او میرسد ، بی‌ تابی نمی‌ کند
پنجم کسی که به آنچه خدا قسمتش کرده ، خرسند است و غم روزی اش را نمی‌ خورد.
منبع : الخصال ، جلد ۱ ، صفحه ۲۸۵