اگر یادتان باشد در زمان های قدیم به دلیل کمبود جا سیسمونی ها بسیار ساده و مختصر بود و حتی در اکثر موارد دختربچه ها با یک عروسک و پسربچه ها با یک ماشین اسباب بازی سر خودشان را گرم می کردند و هیچ وقت معترض نبودند و سطح توقعات بالایی هم نداشتند بلکه همه دلخوشی یشان همان یک اسباب بازی بود اما این روزها با انواع اسباب بازی ها باز هم کودکان متوقع هستند و از آنچه که خود دارند راضی نیستند ،بالا بردن توقع کودکان باعث شده است که زمینه رشد خلاقیت را در کودکان صفر شود.
دیدی بعضیها با اطمینانِ خاطر میگن:
"فلان کار رو بکن، اگه گناه داشت، گناهش با من".
قرآن کریم میفرماید:
این آدمها دروغگو هستند� “إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ”
با طناب پوسیده اینها تو چاه نرید.
هر کس مسئولِ گناهانِ خودش هست.
تحت هیچ شرایطی نمیتونید گناهانتون رو گردن دیگران بندازید.
وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنَا وَ لْنَحْمِلْ خَطَايَاكُمْ وَ مَا هُم بِحَامِلِينَ مِنْ خَطَايَاهُم مِّن شَيْءٍ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (عنکبوت/۱۲)
کافران به مؤمنان گفتند: «شما از راه ما پیروی کنید، و اگر گناهی دارد، ما گناهانتان را بر عهده خواهیم گرفت».
آنان هرگز چیزی از گناهانِ اینها را بر دوش نخواهند گرفت. آنان به یقین دروغگو هستند!
بخاطر همینه که خدا با تاکیدِ فراوان، ۵ مرتبه در قرآنش فرموده:
وَ لاٰ تَزِرُ وٰازِرَةٌ وِزْرَ أُخْریٰ
هیچکس بارِ گناهِ شخص دیگری رو به دوش نمیکشه.
البته، در آیه بعدی میفرماید:
حواستون به این نکته هم باشه:
درسته که کسی بار گناهِ دیگران رو به دوش نمیکشه، امّا اگر شما کسی رو منحرف کردید، اغفال کردید، و به گناه کشیدید، شما هم در گناهِ او شریک هستید.
وَ لَیَحْمِلُنَّ أَثْقٰالَهُمْ وَ أَثْقٰالاً مَعَ أَثْقٰالِهِمْ وَ لَیُسْئَلُنَّ یَوْمَ الْقِیٰامَةِ عَمّٰا کٰانُوا یَفْتَرُونَ (عنکبوت/۱۳)
بی شک آنها، هم بارِ سنگینِ گناهان خودشان، و هم بارهای سنگین دیگر را، با بار خود بر دوش خواهند کشید.
عَنِ الْبَاقِرِ (ع): [الْمُتَكَلِّمُونَ] ثَلَاثَةٌ سَالِمٌ وَ غَانِمٌ وَ شَاجِبٌ، فَالسَّالِمُ الصَّامِتُ وَ الْغَانِمُ الذَّاكِرُ لِلَّهِ وَ الشَّاجِبُ الَّذِي يَلْفِظُ وَ يَقَعُ فِي النَّاس.
امام باقر (ع) فرمود: گویندگان سه دسته هستند؛ یک دسته به سلامت و یک دسته برنده و یک دسته اندوهگین هستند.
سالم کسی است که سکوت کند
و برنده کسی است که ذکر خدا بگوید
و اندوهگین آن است که سخنش بدگویی از مردم باشد.
مشکاة الانوار ص 54
آخرین نظرات