امام علی ‌بن ‌موسی ‌الرضا عليه ‌السلام فرمودند:

هفت چيز است كه بدون هفت چيز ديگر مسخره آميز است: 

1.كسى كه به زبان خود استغفار كند اما در دلش [از گناه] پشيمان نباشد خودش را مسخره كرده است.

2.كسى كه از خدا بهشت بخواهد امّا در برابر سختي‌ها شكيبا نباشد خودش را مسخره کرده است.

3.كسى كه خواهان موفقيت باشد امّا نكوشد خودش را مسخره کرده است.

4.كسى كه جوياى دور انديشى باشد امّا احتياط نورزد خودش را مسخره كرده است.

5.كسى كه از آتش دوزخ به خدا پناه برد امّا خواهش هاى دنيايى را رها نكند خودش را مسخره کرده است.

6.کسی که به یاد مرگ افتد و خود را مهیای آن نسازد خودش را مسخره کرده است.

7.و كسى كه خدا را ياد كند ولى براى ديدار او نشتابد خودش را مسخره کرده است.

«بحارالأنوار، جلد 11، صفحه356»

 اگر فرض کنیم ذهن ما مثل یک اتاق است تا زمانیکه خالی باشد امکان هر نوع ابتکاردر آن وجود دارد اما اگر این اتاق پر از خاطرات گذشته و احساسات منفی باشد در آن، مجالی برای نوآوری نیست.

 چنین ذهنی خسته، فرسوده، بی حوصله و عصبانی است. اگر اتاق ذهن خود را از بایدها و نبایدها پر کنیم، خاصیت خلوت خود را از دست می دهد و از انبوه احساسات ناخوشایند پر می شود،

 افکار پوچ و منفی، تعصبات و ترس ها همان اثاثی هستند که اتاق را جوری پر می کنند که جای سوزن انداختن نیست. 

برای اینکه حالت خوب شود باید اتاق ذهنت را از اسباب و اثاثیه ی اضافی خالی کن. اضافه ها را دور بریز و اثاثیه تازه و شیک در آن بگذار تا از زندگی ات لذت ببری.

​گله ها را بگذار!

ناله ها را بس كن!

روزگار گوش ندارد كه تو هي شِكوه كني!

زندگي چشم ندارد كه ببيند اخم دلتنگِ تو را…

فرصتي نيست كه صرف گله و ناله شود!

تا بجنبيم تمام است تمام!!

مِهر ديدي كه به برهم زدن چشم گذشت….

يا همين سال جديد!!

باز كم مانده به عيد!!

اين شتاب عمر است …

من و تو باورمان نيست كه نيست!!

زندگي گاه به كام است و بس است؛

زندگي گاه به نام است و كم است؛

زندگي گاه به دام است و غم است؛

چه به كام و

چه به نام و

چه به دام…

زندگي معركه همت ماست…زندگي ميگذرد…

زندگي گاه به نان است و كفايت بكند؛

زندگي گاه به جان است و جفايت بكند‌؛

زندگي گاه به آن است و رهايت بكند؛

چه به نان

و چه به جان 

و چه به آن…

زندگي صحنه بي تابي ماست…زندگي ميگذرد…

زندگي گاه به راز است و ملامت بدهد؛

زندگي گاه به ساز است و سلامت بدهد؛

زندگي گاه به ناز است و جهانت بدهد؛

چه به راز 

و چه به ساز

و چه به ناز…

زندگي لحظه بيداري ماست…

زندگي ميگذرد…