اگر فرض کنیم ذهن ما مثل یک اتاق است تا زمانیکه خالی باشد امکان هر نوع ابتکاردر آن وجود دارد اما اگر این اتاق پر از خاطرات گذشته و احساسات منفی باشد در آن، مجالی برای نوآوری نیست.

 چنین ذهنی خسته، فرسوده، بی حوصله و عصبانی است. اگر اتاق ذهن خود را از بایدها و نبایدها پر کنیم، خاصیت خلوت خود را از دست می دهد و از انبوه احساسات ناخوشایند پر می شود،

 افکار پوچ و منفی، تعصبات و ترس ها همان اثاثی هستند که اتاق را جوری پر می کنند که جای سوزن انداختن نیست. 

برای اینکه حالت خوب شود باید اتاق ذهنت را از اسباب و اثاثیه ی اضافی خالی کن. اضافه ها را دور بریز و اثاثیه تازه و شیک در آن بگذار تا از زندگی ات لذت ببری.